Waste of a Nation: Garbage and Growth in India

در هند، هنوز هم می توانید kabaadiwala، مرد پارچه ای و استخوانی را پیدا کنید. او از خانه به خانه سرگردان است و روزنامه‌های قدیمی، ظروف شکسته، بطری‌های پلاستیکی می‌خرد - هر چیزی که بتواند برایش پول نقد به دست آورد. این رسم پابرجاست و خود را در کنار اقتصادها و اکولوژی های جدید سرمایه داری مصرفی بازآفرینی می کند. ضایعات یک ملت گزارشی مردم‌شناختی و تاریخی از رابطه پیچیده هند با زباله ارائه می‌دهد.

کشورهای سراسر جهان برای دستیابی به آینده‌ای پایدار تلاش می‌کنند. آسا دورون و رابین جفری استدلال می‌کنند که در هند حذف زباله و تلاش برای استفاده مجدد از آن، زندگی انسان‌ها را نیز تضعیف می‌کند. در انتهای هرم، افرادی که با زباله کار می‌کنند، هنگام برخورد با فاضلاب، مواد شیمیایی سمی و زباله‌های پوسیده زخمی شده و مورد انگ قرار می‌گیرند.

وقایع وحشتناکی مانند آلودگی اتمسفر و رشد کوتاه‌قد در دوران کودکی، حتی تاثیرگذار است. افراد ثروتمند و قدرتمند ممکن است منجر به تغییرات اساسی در شیوه ها و نگرش ها نسبت به بهداشت شوند. و فن آوری نوآورانه همراه با دولت محلی موثرتر ممکن است پیشرفت های محدودی ایجاد کند. اما اگر قرار است یک هند پاک جدید به عنوان الگویی برای سایر نقاط جهان ظاهر شود، یک "اخلاق الزام آور" که فراتر از بحران زیست محیطی کنونی باشد، مورد نیاز است. همدلی با طبقات فرورفته -دالیت‌ها، مسلمانان فقیر، مهاجران بی‌زمین- که تقریباً به‌طور نامرئی در میان زباله‌هایی که عمدتاً برای آسایش افراد ثروتمند تولید می‌شوند، زندگی می‌کنند، عنصر حیاتی در رابطه هند با زباله‌ها خواهد بود. راه حل ها در تقاطع سنتی و لبه برش، سیاست و عمل، علم و معنویت پدید می آیند.

In India, you can still find the kabaadiwala, the rag-and-bone man. He wanders from house to house buying old newspapers, broken utensils, plastic bottles―anything for which he can get a little cash. This custom persists and recreates itself alongside the new economies and ecologies of consumer capitalism. Waste of a Nation offers an anthropological and historical account of India’s complex relationship with garbage.

Countries around the world struggle to achieve sustainable futures. Assa Doron and Robin Jeffrey argue that in India the removal of waste and efforts to reuse it also lay waste to the lives of human beings. At the bottom of the pyramid, people who work with waste are injured and stigmatized as they deal with sewage, toxic chemicals, and rotting garbage.

Terrifying events, such as atmospheric pollution and childhood stunting, that touch even the wealthy and powerful may lead to substantial changes in practices and attitudes toward sanitation. And innovative technology along with more effective local government may bring about limited improvements. But if a clean new India is to emerge as a model for other parts of the world, a “binding morality” that reaches beyond the current environmental crisis will be required. Empathy for marginalized underclasses―Dalits, poor Muslims, landless migrants―who live, almost invisibly, amid waste produced predominantly for the comfort of the better-off will be the critical element in India’s relationship with waste. Solutions will arise at the intersection of the traditional and the cutting edge, policy and practice, science and spirituality.