Washed in Blood: Male Sacrifice, Trauma, and the Cinema

ویل اسمیت در من افسانه هستم. لئوناردو دی کاپریو در تایتانیک. چارلتون هستون تقریباً در همه چیز.

بینندگان فیلم‌های اکشن هالیوود بدون شک با قهرمان قربانی فداکار آشنا هستند، قهرمان مردی که شرافتمندانه جان خود را می‌دهد تا دیگران نجات پیدا کنند. Washed in Blood استدلال می کند که چنین فیلم های فداکارانه ای به ویژه در دوره هایی برجسته هستند که تصور می شود ملت - و مردانگی آمریکایی - در بحران هستند. قربانی-قهرمان فداکار، که به طور مداوم در خطر است و اغلب علائم کلاسیک اختلال استرس پس از سانحه را نشان می دهد، آسیب ملت را تحمل می کند.

کلر سیسکو کینگ مطالعه عمیقی از سه دوره برجسته هالیوود ارائه می دهد. فیلم هایی که روایت فداکارانه را دنبال می کنند: اوایل تا اواسط دهه 1970، اواسط تا اواخر دهه 1990 و اواسط تا اواخر دهه 2000. از فیلم‌های فاجعه‌بار دوران ویتنام گرفته تا فیلم‌های هیجانی آخرالزمانی پس از 11 سپتامبر، او بررسی می‌کند که چگونه هر فیلم نشان دهنده مردانگی و هویت ملی آسیب دیده آمریکایی است. چیزی که او آشکار می‌کند، تمایلی سینمایی است که مردان سفیدپوست مستقیم را به عنوان ارزشمندترین شهروندان آمریکا و نجیب‌ترین قربانیان آن معرفی می‌کند.

Will Smith in I Am Legend. Leonardo DiCaprio in Titanic. Charlton Heston in just about everything.

Viewers of Hollywood action films are no doubt familiar with the sacrificial victim-hero, the male protagonist who nobly gives up his life so that others may be saved. Washed in Blood argues that such sacrificial films are especially prominent in eras when the nation—and American manhood—is thought to be in crisis. The sacrificial victim-hero, continually imperiled and frequently exhibiting classic symptoms of post-traumatic stress disorder, thus bears the trauma of the nation.

Claire Sisco King offers an in-depth study of three prominent cycles of Hollywood films that follow the sacrificial narrative: the early–to–mid 1970s, the mid–to–late 1990s, and the mid–to–late 2000s. From Vietnam-era disaster movies to post-9/11 apocalyptic thrillers, she examines how each film represents traumatized American masculinity and national identity. What she uncovers is a cinematic tendency to position straight white men as America’s most valuable citizens—and its noblest victims.