War! What Is It Good For?: Conflict and the Progress of Civilization from Primates to Robots

کاوشی قدرتمند و تحریک‌آمیز در مورد اینکه چگونه جنگ جامعه ما را تغییر داده است - به سوی بهتر

«جنگ! . . . . / این برای چه چیز خوب است؟ / مطلقاً هیچ،» این آهنگ معروف می‌گوید - اما باستان‌شناسی، تاریخ و زیست‌شناسی نشان می‌دهد که جنگ در واقع برای چیزی خوب بوده است. هر چقدر هم که به نظر می رسد شگفت انگیز است، جنگ بشریت را امن تر و ثروتمندتر کرده است.

در جنگ! برای چه چیزی خوب است؟، مورخ و باستان شناس مشهور، ایان موریس، داستان وحشتناک و مهیب پانزده هزار سال جنگ را بیان می کند، فراتر از نبردها و بی رحمی ها می رود تا نشان دهد که جنگ واقعا چه کرده است و برای جهان چه کرده است. مردم عصر حجر در جوامع کوچک و متخاصم زندگی می کردند و یک در ده یا حتی یک در پنج احتمال مرگ خشونت آمیز داشتند. برعکس، در قرن بیستم - با وجود دو جنگ جهانی، هیروشیما و هولوکاست - از هر صد نفر کمتر از یک نفر با خشونت جان خود را از دست دادند. توضیح: جنگ و جنگ به تنهایی، جوامع بزرگتر و پیچیده تری را ایجاد کرده است که توسط دولت هایی اداره می شود که خشونت داخلی را خنثی کرده اند. به اندازه کافی عجیب، کشتار جهان را ایمن تر کرده است و ایمنی ایجاد شده به مردم این امکان را می دهد که جهان را نیز ثروتمندتر کنند.

جنگ بزرگترین پارادوکس تاریخ بوده است، اما این مطالعه جست و جوی پانزده هزار ساله خشونت بوده است. نشان می دهد که نیم قرن آینده خطرناک ترین قرن تمام دوران خواهد بود. اگر بتوانیم از آن جان سالم به در ببریم، رویای دیرینه پایان دادن به جنگ ممکن است هنوز محقق شود. اما موریس استدلال می‌کند، تنها اگر بفهمیم جنگ برای چه چیزی خوب بوده است، می‌توانیم بدانیم که بعداً ما را به کجا خواهد برد.

A powerful and provocative exploration of how war has changed our society—for the better

“War! . . . . / What is it good for? / Absolutely nothing,” says the famous song—but archaeology, history, and biology show that war in fact has been good for something. Surprising as it sounds, war has made humanity safer and richer.

In War! What Is It Good For?, the renowned historian and archaeologist Ian Morris tells the gruesome, gripping story of fifteen thousand years of war, going beyond the battles and brutality to reveal what war has really done to and for the world. Stone Age people lived in small, feuding societies and stood a one-in-ten or even one-in-five chance of dying violently. In the twentieth century, by contrast—despite two world wars, Hiroshima, and the Holocaust—fewer than one person in a hundred died violently. The explanation: War, and war alone, has created bigger, more complex societies, ruled by governments that have stamped out internal violence. Strangely enough, killing has made the world safer, and the safety it has produced has allowed people to make the world richer too.

War has been history’s greatest paradox, but this searching study of fifteen thousand years of violence suggests that the next half century is going to be the most dangerous of all time. If we can survive it, the age-old dream of ending war may yet come to pass. But, Morris argues, only if we understand what war has been good for can we know where it will take us next.