دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Jennifer Saltzstein
سری:
ناشر: University of Pennsylvania
سال نشر: 2007
تعداد صفحات: 218
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 6 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Wandering voices: Refrain citation in thirteenth-century French music and poetry به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب صداهای سرگردان: از نقل قول در موسیقی و شعر فرانسوی قرن سیزدهم خودداری کنید نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
شعرهای ذکر شده تقریباً در تمام ژانرهای موسیقی و شعری قرن سیزدهم فرانسه سرگردان بودند و آثار را به هم متصل می کردند و آنها را مختل می کردند. مدتهاست که این مفردات بهعنوان محوری در عمل شاعرانه تلقی میشوند، که تنشهای مولد را بین غزل و شعر روایی ایجاد میکنند، شفاهی پشت بسیاری از متون قرون وسطی را آشکار میکنند، و تفاوتهای اجتماعی را با آمیختن فهرستهای شعری بیان میکنند. این پایان نامه استناد خودداری را در یک زمینه غنی از شیوه های خواندن و نوشتن قرون وسطی، و همچنین مفاهیم مهم auctoritas، یا استفاده از استناد برای ایجاد اقتدار در ادبیات قرون وسطی، بازگردانی می کند. این دیدگاه جدیدی از رفرین به عنوان بخشی حیاتی از این استراتژیهای مجوز ارائه میدهد: سنتی که رومن د لا رز نمونه آن است. استناد Refrain نه تنها یک تکنیک، بلکه یک فهرست نیز است. گردآوری خانوادههای آثار موسیقایی و شعری که از طریق استناد مفرد به هم متصل میشوند، نقطه شروع ضروری است. با پذیرش این ایده قدیمی که ریفرن ها بازنمایی فرهنگ آواز شفاهی هستند، اولین گزارش جامع از انتقال موسیقایی آن ها را ارائه می کنم و ثابت می کنم که عمل استناد بازخوانی در واقع نویسندگی است. درک مفرد به عنوان نوشتار، راهبردهای تفسیری متفاوتی را نسبت به راهبردهایی که تا به امروز به کار گرفته شده است، نشان می دهد. تجزیه و تحلیل موسیقی ـ آهنگسازی نشان میدهد که آهنگسازان، آهنگها را بهعنوان مواد موسیقی قرضی گرفته شده در نظر میگیرند. سنتهای قرون وسطایی بلاغت و هرمنوتیک، تاریخچهای را برای دریافت این ترفند نشان میدهد، و راههای مختلفی را نشان میدهد که شنوندگان و خوانندگان قرون وسطایی ممکن است نقل قولهای رفرنو را در زمینههای موسیقی و ادبی خود تفسیر کنند. در نهایت، آهنگساز قرن سیزدهم، آدام دلا هال، مطالعه موردی مهمی را ارائه میکند، که ارتباط بین استناد و اعتبار را نشان میدهد. آدام دلا هال به جای استناد به نویسندگان معتبر قبلی، شروع به استناد به انصرافهایی از ساختههای موسیقایی خود میکند، ژستی که از طریق آن خود را بهعنوان یک هنرپیشه بومی نشان میدهد. این پایان نامه با گفت و گوی موسیقی با سنت های نوشتاری، وابستگی متقابل غنی آواز و نوشته در فرهنگ قرون وسطی و لغزش بین این دسته ها را نشان می دهد. یافتههای من به سمت تاریخ دیگری از نویسندگی در فرانسه قرن سیزدهم حرکت میکند که از طریق آهنگ نقلشده جعل شده است.
Cited refrains wandered through nearly every thirteenth-century French musical and poetic genre, connecting and disrupting works. These refrains have long been viewed as central to poetic practice, creating productive tensions between lyric and narrative poetry, evidencing the orality behind many medieval texts, and articulating social difference by mixing poetic registers. This dissertation resituates refrain citation within a rich context of medieval reading and writing practices, as well as crucial notions of auctoritas, or the use of citation to create authority in medieval literature. It offers a new view of the refrain as a vital part of these strategies of authorization: a tradition typified by the Roman de la Rose. Refrain citation is not only a technique but a repertory as well. Assembling the families of musical and poetic works that are connected through refrain citation is a necessary starting point. In taking on the long-established idea that refrains are representations of an oral song culture, I offer the first comprehensive account of their musical transmission and establish that the practice of refrain citation is in fact writerly. Understanding the refrain as writing suggests different interpretive strategies than those that have been employed to date. Music-compositional analysis shows that composers treated refrains as borrowed musical material. The medieval traditions of rhetoric and hermeneutics suggest a reception history for the refrain, showing a variety of ways in which medieval listeners and readers might have interpreted refrain citations in their musical and literary contexts. Finally, thirteenth-century composer Adam de la Halle provides an important case study, demonstrating the connection between refrain citation and authority. Instead of citing earlier, authoritative writers, Adam de la Halle begins to cite refrains from his own musical compositions, a gesture through which he positions himself as a vernacular auctor. By bringing music into dialogue with writing traditions, this dissertation suggests the rich interdependence of the sung and the written in medieval culture and the slippage between these categories. My findings move toward an alternative history of authorship in thirteenth-century France, one forged through cited song.