Walter Benjamin: Selected Writings, Volume 4: 1938-1940

\"هر خطی که ما امروز موفق به انتشار آن شدیم... یک پیروزی است که از قدرت تاریکی گرفته شده است." بنابراین والتر بنجامین در ژانویه 1940 نوشت. اندکی بعد، او خودش طعمه آن قدرت ها می شود، قربانی می شود. خودکشی در پی تلاش ناموفق برای فرار از دست نازی ها. هرچند در سال‌های پایانی زندگی بنیامین ایده فاجعه بر نوشته‌های بنیامین آویزان است، «پیروزی‌های به دست آمده» در این دوره برخی از برجسته‌ترین تحلیل‌های قرن بیستم از ظهور جامعه مدرن را تشکیل می‌دهند. مقالات درباره شارل بودلر، تقطیر یک عمر تفکر درباره ماهیت مدرنیته است. آنها بحران معنا را ثبت می کنند که تمدنی که به ورطه می لغزد، حتی زمانی که به ایمان خود بنیامین به کلام مکتوب شهادت می دهد.

این جلد از مطالعات بودلر، برشت و مورخ کارل جوخمان در بر می گیرد. به ارزیابی عکاسی، فیلم و شعر. هسته اصلی آنها این سوال است که چگونه هنر می تواند در یک زمان پر فراز و نشیب زنده بماند و رشد کند. در اینجا بنیامین را می‌بینیم که اخلاقی را برای منتقد و هنرمند ترسیم می‌کند - قهرمانی رام‌شده اما مقاوم. در همان زمان، او گزارشی اجتماعی-تاریخی از چگونگی سازگاری هنر در عصر خشونت و سرکوب را ارائه می‌کرد.

بنیامین با کار در اوج قدرت خود تا پایان، نظریه خود را در مورد رسانه های جمعی اصلاح کرد که در نسخه نهایی مقاله او "اثر هنری در عصر تکرارپذیری تکنولوژیکی اش" به اوج رسید. «همچنین در این مجلد، قطعه تأثیرگذار «درباره مفهوم تاریخ» که درست قبل از مرگش تکمیل شد، گنجانده شده است. این کتاب به دلیل تحقیق در ماهیت «مدرن» (به ویژه آنطور که در بودلر آشکار شد)، به دلیل ایده‌هایش در مورد دگرگونی هنر و ناپیوستگی‌های ریشه‌ای تاریخ، و نمونه‌هایی از زندگی و تفکر انسانی در در میان بربریت کل مجموعه گواه گویای روح تسلیم ناپذیر بشریت در محاصره است.

"Every line we succeed in publishing today...is a victory wrested from the powers of darkness." So wrote Walter Benjamin in January 1940. Not long afterward, he himself would fall prey to those powers, a victim of suicide following a failed attempt to flee the Nazis. However insistently the idea of catastrophe hangs over Benjamin's writings in the final years of his life, the "victories wrested" in this period nonetheless constitute some of the most remarkable twentieth-century analyses of the emergence of modern society. The essays on Charles Baudelaire are the distillation of a lifetime of thinking about the nature of modernity. They record the crisis of meaning experienced by a civilization sliding into the abyss, even as they testify to Benjamin's own faith in the written word.

This volume ranges from studies of Baudelaire, Brecht, and the historian Carl Jochmann to appraisals of photography, film, and poetry. At their core is the question of how art can survive and thrive in a tumultuous time. Here we see Benjamin laying out an ethic for the critic and artist--a subdued but resilient heroism. At the same time, he was setting forth a sociohistorical account of how art adapts in an age of violence and repression.

Working at the height of his powers to the very end, Benjamin refined his theory of the mass media that culminated in the final version of his essay "The Work of Art in the Age of Its Technological Reproducibility." Also included in this volume is his influential piece "On the Concept of History," completed just before his death. The book is remarkable for its inquiry into the nature of "the modern" (especially as revealed in Baudelaire), for its ideas about the transmogrification of art and the radical discontinuities of history, and for its examples of humane life and thought in the midst of barbarism. The entire collection is eloquent testimony to the indomitable spirit of humanity under siege.