Wall and Tunnel: The Spatial Metaphorics of Cold War Berlin

دسته بندی: طراحی: معماری
ویرایش:  
نویسندگان: Pike D.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 22 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 4 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 52,000

مقاله منتشر شده در «نقد آلمانی جدید» 110 — 2010 — جلد. 37 - شماره 2 (تابستان) - ص. 73-94. DOI 10.1215/0094033X-2010-005 برلین نیز مانند همه شهرهای بزرگ مدرنیستی اروپا دارای زیرساخت های زیرزمینی قابل احترام و بسیار توسعه یافته بود: فاضلاب، تونل های خدماتی، مترو. . اما برخلاف فاضلاب های پاریس، مترو لندن یا دخمه های رومی، پایتخت آلمان به هیچ وجه اسطوره ای یا نمادین با این زیرساخت شناسایی نشد. تصویر حاکم بر برلین زیرزمینی به جای اینکه مبتنی بر ویژگی فیزیکی فضای زیرزمینی آن باشد، استعاری بود: دنیای زیرین فرهنگ منحط وایمار، تصویری خرابکارانه که در طول دهه 1920 توسط هویت سیاسی برلین (برلین قرمز) تقویت شد. زمینه‌های مادی برای این تفاوت در هویت زیرزمینی وجود دارد، اما در این مقاله من بر دیواری تمرکز می‌کنم که استعاره‌ای از فضا را به شهر می‌دهد که نمادی از تقسیم‌بندی‌های جهانی است که به شیوه‌ای فیزیکی وحشیانه تجسم می‌یابد و تونل‌هایی که در نامرئی بودن خود، بسیار نامرئی بودند. هم برای بازتاب و هم برای براندازی آن تقسیم دیده می شود.

Article published in the «New German Critique» 110 — 2010 — Vol. 37 — No. 2 (Summer) — p. 73-94. DOI 10.1215/0094033X-2010-005 Like all of the great modernist cities of Europe, Berlin had a venerable and highly developed underground infrastructure: sewers, service tunnels, subways. But unlike the Paris sewers, the London Tube, or the Roman catacombs, the German capital was not identified in any mythic or symbolic way with this infrastructure. Rather than based in a physical feature of its subterranean space, the reigning image of subterranean Berlin was metaphorical: the underworld of decadent Weimar culture, a subversive image reinforced during the 1920s by the political identity das rote Berlin (red Berlin). There are material grounds for this difference in underground identity, but in this essay I focus on the Wall that gave the city a metaphorics of space symbolizing the global divisions it embodied in a brutally physical manner and the tunnels that, in their very invisibility, were seen both to echo and to subvert that division.