Walden or, Life in the woods: and, 'On the duty of civil disobedience'

اگر مردی با همراهان خود همگام نمی شود، شاید به این دلیل است که صدای طبل دیگری را می شنود. بگذارید او به سمت موسیقی که می‌شنود قدم بگذارد، هر چند اندازه‌گیری شده یا دور. در سال 1845 برای زندگی در تنهایی در جنگل توسط Walden Pond. والدن، روایت کلاسیک از اقامت او در آنجا، به یکباره شگفتی یک طبیعت گرا را از امر عادی و اشتیاق یک ماورایی به حقیقت معنوی و اتکا به نفس را می رساند. اما حتی زمانی که ثورو خود را از مسائل دنیوی جدا می کرد، تفکرات انفرادی او اغلب توسط وجدان اجتماعی اش آشفته می شد. «نافرمانی مدنی» با بیان احساسات ضد برده داری و ضد جنگ خود، بر جنبش های مقاومت غیرخشونت آمیز در سراسر جهان تأثیر گذاشته است. مقدمه مایکل مایر به این نکته اشاره می کند که والدن آنقدر یک مطالعه اتوبیوگرافیک نیست بلکه «نمونه درخشان» فردگرایی متعالی است. بنابراین، «نافرمانی مدنی» نیز کمتر دعوتی به فعالیت سیاسی است تا بیانیه اصرار ثورو بر زندگی اصولی.

'If a man does not keep pace with his companions, perhaps it is because he hears a different drummer. Let him step to the music he hears, however measured or far away.'

Disdainful of America's growing commercialism and industrialism, Henry David Thoreau left Concord, Massachusetts, in 1845 to live in solitude in the woods by Walden Pond. Walden, the classic account of his stay there, conveys at once a naturalist's wonder at the commonplace and a Transcendentalist's yearning for spiritual truth and self-reliance. But even as Thoreau disentangled himself from worldly matters, his solitary musings were often disturbed by his social conscience. 'Civil Disobedience', expressing his antislavery and antiwar sentiments, has influenced nonviolent resistance movements worldwide. Michael Meyer's introduction points out that Walden is not so much an autobiographical study as a 'shining example' of Transcendental individualism. So, too, 'Civil Disobedience' is less a call to political activism than a statement of Thoreau's insistence on living a life of principle.