Wahrheit und Wirklichkeit: Mensch und Wissenschaft

ما در روند تکاملی زندگی شرکت می‌کنیم، اما انسان تنها در 100 سال گذشته از منشا تکاملی خود آگاه شده است. پیامدهای جهت گیری مجدد انسان به طبیعت آنقدر بخشی از زندگی او نبوده است که در تفکر مفهومی انسان درباره خودش گنجانده شود. مناقشات عاطفی قرن گذشته به این قرن نیز کشیده شده و درک منطقی از تاریخ تکامل در رابطه با انسان ها را به تاخیر انداخته است. با این حال، در سال‌های اخیر چند انتشارات توسط زیست‌شناسان برجسته (DOBZHANSKY، 1962، 1967؛ SIMPSON، 1964؛ LACK، 1961؛ THORPE، 1962) منتشر شده است که آغاز یک فلسفه تکاملی مبتنی بر درک متوازن از فرآیند تکامل را نشان می‌دهد. امروز ارائه شد. وقتی تاریخچه تکامل شکل‌های زندگی را در نظر می‌گیریم، تمایل داریم خود را بینندگان سریال‌های تکاملی ببینیم و دائماً بزرگی بی‌اندازه و بهره‌وری شگفت‌انگیز این فرآیند بیولوژیکی را به خود یادآوری می‌کنیم. اما ما در صف هستیم این کافی نیست که ما به یاد داشته باشیم که انسان به طور کلی تحت تأثیر قرار می گیرد. 1 این متن رونویسی از یک سخنرانی است که در 11 ژانویه 1967 در کالج گوستاووس آدولفوس، سنت پیتر، مینه سوتا ارائه شده است. موضوع سومین کنفرانس سالانه نوبل «ذهن انسان» بود. شکل اصلی سخنرانی حفظ شد و متن در مقایسه با کنفرانس کمی تغییر کرد.

Wir nehmen am Evolutionsprozeß des Lebens teil, doch ist der Mensch sich erst in den letzten 100 Jahren seines evolutionären Ursprungs klar geworden. Die Folgen, die die Reorientierung von Mensch zur Natur mit sich bringt, sind noch nicht lange genug T eil seines Lebens gewesen, um in das menschliche begriffliche Denken über sich selbst aufgenommen worden zu sein. Die emotio­ nellen Kontroversen des letzten Jahrhunderts setzten sich in dieses Jahrhundert fort und haben eine vernünftige Einschätzung der Ent­ wicklungsgeschichte in Beziehung zum Menschen verzögert. In den letzten Jahren gab es jedoch ein paar Veröffentlichungen von führen­ den Biologen (DOBZHANSKY, 1962, 1967; SIMPSON, 1964; LACK, 1961; THORPE, 1962), die den Beginn einer evolutionären Philoso­ phie zeigen, die auf einem ausgewogenen Verständnis des evolutionä­ ren Prozesses beruht, so wie er heutzutage dargestellt wird. Wenn wir die Geschichte der evolutionären Entwicklung leben­ der Formen überdenken, haben wir die Tendenz, uns als Betrachter der evolutionären Reihe zu sehen, indem wir uns der unermeßlichen Größe und wundervollen Produktivität dieses biologischen Prozes­ ses ständig erinnern. Aber wir sind in der Reihe. Es genügt nicht, daß wir daran denken, daß der Mensch im allgemeinen davon betroffen ist. Es ist das Gefühl persönlichen Miteinbezogenseins, 1 Dieser Text ist die Wiedergabe einer Vorlesung, die am 11. Januar 1967 am Gustavus Adolphus College, St. Peter, Minnesota, gehalten wurde. Diese dritte jährliche Nobel Konferenz stand unter dem Thema "Der menschliche Geist". Die ursprüngliche Form der Vorlesung wurde beibehalten und der Text wurde gegenüber der Konferenz nur wenig geändert.