Voting Paradoxes and How to Deal with Them

پارادوکس‌های رای‌گیری غافلگیری ناخوشایندی است که در رای‌گیری با آن مواجه می‌شویم. آنها معمولاً پیشنهاد می کنند که در نحوه بیان یا پردازش نظرات فردی در رأی گیری مشکلی وجود دارد. با توجه به نظرات ابراز شده رای دهندگان، نتایج عجیب، ناعادلانه یا غیرقابل قبول هستند. پارادوکس های رأی گیری نقش مهمی در تاریخچه نظریه انتخاب اجتماعی دارند. بنیانگذاران این نظریه، مارکی دو کندورسه و ژان شارل دو بوردا، به شدت از برخی از آنها آگاه بودند. در واقع، بسیاری از کارهای این افراد و دیگر پیشگامان نظریه انتخاب اجتماعی مدرن به راه‌های اجتناب از پارادوکس‌های مربوط به رای‌گیری می‌پردازد. یکی از پارادوکس های اولیه، یعنی. که با نام کندورسه، متعاقباً چنان جایگاه برجسته‌ای در ادبیات پیدا کرد که گاه به آن پارادوکس رأی‌گیری می‌گویند. یکی از اهداف کار حاضر نشان دادن این است که کندورسه تنها یکی از پارادوکس های متعدد رای دادن است. برخی از اینها کاملاً به هم مرتبط هستند و طبقه بندی آنها را معنادار می کند. این دومین هدف اصلی این کتاب است. هدف سوم پیشنهاد راه‌هایی برای مقابله با پارادوکس‌ها است. از آنجایی که رای گیری همیشه ابزاری ضروری برای حکومت دموکراتیک بوده و هست، بررسی نحوه برخورد با پارادوکس های رای گیری با روش های رای گیری گذشته و حال جالب توجه است. جالب تر، یافتن راه هایی برای به حداقل رساندن احتمال وقوع پارادوکس های مختلف است. طبیعتاً برخی از پارادوکس ها اجتناب ناپذیر هستند.

Voting paradoxes are unpleasant surprises encountered in voting. Typically they suggest that something is wrong with the way in­ dividual opinions are being expressed or processed in voting. The outcomes are bizarre, unfair or otherwise implausible, given the expressed opinions of voters. Voting paradoxes have an important role in the history of social choice theory. The founding fathers of the theory, Marquis de Condorcet and Jean-Charles de Borda, were keenly aware of some of them. Indeed, much of the work of these and other forerunners of the modern social choice theory dealt with ways of avoiding paradoxes related to voting. One of the early paradoxes, viz. that bearing the name of Condorcet, has subsequently gained such a prominent place in the literature that it is sometimes called the paradox of voting. One of the aims of the present work is to show that Condorcet's is but one of many paradoxes of voting. Some of these are pretty closely interrelated making it meaningful to classify them. This is the second main aim of this book. The third objective is to suggest ways of dealing with paradoxes. Since voting is and has always been an essential instrument of democratic rule, it is of some in­ terest to find out how voting paradoxes are being dealt with by past and present methods of voting. Of even greater interest is to find ways of minimizing the probability of occurrence of various paradoxes. By their very nature some paradoxes are unavoidable.