Von Saussure zum Konnektionismus: Struktur und Kontinuität in der Lexemsemantik und der Musiksemiotik

این کار به تلاش هایی برای برنامه ریزی آهنگسازی برمی گردد. این به من بینشی هشیار کننده از محدودیت های یک هوش مصنوعی داد که باید جمله به جمله "دانش" را منتقل کنید. در پس مفاهیم امیدوارکننده تحقیقات هوش مصنوعی، به امیدهای منطقی-اتمی علوم شناختی و پشت سر آنها به همان امیدهای زبان شناسی برخوردم. پرسش از اصول ساخت «آهنگساز دیجیتال» من ریشه در مدل‌های «معنا» داشت و اینها توسط زبان‌شناسی در دهه‌های اخیر ارائه شده است. نگاه به ساختار پارامتریک یک امتیاز مدرن اروپای غربی و روی آوردن به روش های زبان شناسی مدرن بسیار وسوسه انگیز است. این «مدرنیته» زبان‌شناسی در (تقریبا) دو مرحله خود را نشان داد: مرحله جهت‌گیری ساختاری با مدل پوزیتیویسم منطقی و مرحله الگوریتم‌سازی. مورد دوم نه با طراحی مفهومی، بلکه به صراحت توسط در دسترس بودن عملی کامپیوتر دیجیتال در اواسط دهه 1950 ایجاد شد. در همان زمان، روان‌شناسی شناخت‌گرا برگ‌های برنده جادویی برنامه‌پذیری را جایگزین رفتارگرایی کرد. این امر دایره تحقیقات من را بسته است. از آنجایی که خوش بینی و تمرین در LISP برای پاسخ کافی نبود، به ناچار با ناهماهنگی سوالات مواجه شدم. نه ایجاد مصنوعی آن، بلکه خود هوش مفهومی نامشخص بوده و هست.

Diese Arbeit geht zurück auf Versuche, die Komposition von Musik zu program­ mieren. Dies verschafften mir die ernüchternde Einsicht in die Begrenztheit einer Künstlichen Intelligenz, der man das 'Wissen' Satz für Satz mitgeben muß. Hinter den hoffnungsvollen Konzepten der Künstliche-Intelligenz-Forschung stieß ich auf die logisch-atomistischen Hoffnungen der Kognitionswissenschaften, dahinter auf dieselben der Linguistik. Die Frage nach den Konstruktionsprinzipien meines 'digi­ talen Komponisten' wurzelte in den Modellen von 'Bedeutung', und diese lieferte in den letzten Jahrzehnten die Linguistik. Es ist allzu verführerisch, auf die parame­ trisierte Struktur einer modern-westeuropäischen Partitur zu blicken und sich den Methoden der modernen Linguistik zuzuwenden. Diese 'Moderne' der Linguistik zeigte sich in (grob) zwei Phasen: Die strukturalistische Orientierungsphase mit dem Vorbild des Logischen Positivismus und die Phase der Algorithmisierung. Letztere wurde nicht durch die Konzeptionierung, sondern explizit durch die prakti­ sche Verfügbarkeit des Digitalrechners Mitte der 50er Jahre ausgelöst. Zeitgleich verdrängte die kognitivistische Psychologie den Behaviorismus mit den magischen Trümpfen der Programmierbarkeit. Damit schloß sich der Zirkel meiner Recher­ che. Da mir Optimismus und die Einübung in LISP als Antwort nicht ausreichten, stieß ich zwangsläufig auf die Ungereimtheiten der Fragen. Nicht ihre künstliche Erschaffung, sondern die Intelligenz selbst war und ist ein ungeklärter Begriff.