Vom Tafelbild zum Textbild: Gemäldezitate in zeitgenössischen Romanen Spaniens

در نقل قول نقاشی، ادبیات و نقاشی به شیوه‌ای بسیار فشرده ترکیب شده‌اند. شاهکارهای بوتیچلی، جورجیونه، رامبراند، کلیمت و هاپر در پنج رمان معاصر اسپانیایی و کاتالان توسط کارمه ریرا، کویم مونزو، آنتونیو مونوز مولینا، مانوئل وازکز مونتالبان و خوان مانوئل د پرادا نقل شده است.

مارتینا موریتز نحوه برخورد نویسندگان با نقاشی ها را تحلیل می کند: آنها توسط قهرمانان رمان مشاهده و مورد بحث قرار می گیرند. آنها به عنوان یک سطح طرح ریزی برای بحث، بازتاب و خاطرات خدمت می کنند. اسرار آنها کشف می شود یا تلاش هایی برای کشف آنها انجام می شود. چهره ها از تصویر بیرون می آیند و با شخصیت های رمان تعامل دارند. موضوع مربوطه اغلب در رمان‌ها منعکس می‌شود و خوانندگان می‌توانند تفاسیر جدید ظریف و مناسبی از آثار هنری تصویری که بسیار مورد بحث قرار گرفته و هرگز تفسیر رضایت‌بخشی نشده‌اند را کشف کنند، که هم نقاشی و هم بیننده را در یک نور جدید قرار می‌دهد. نویسنده در توصیف و تفسیر نشانه‌های تصویری در متون ادبی بر رویکردهای بینامتنی و نشانه‌شناختی که در این میان کلاسیک شده‌اند و نیز بر پژوهش در زمینه واسطه‌گرایی و تصویر و متن تکیه می‌کند.

Im Gemäldezitat verbinden sich Literatur und Malerei auf besonders intensive Weise. In fünf spanischen und katalanischen Gegenwartsromanen von Carme Riera, Quim Monzó, Antonio Múñoz Molina, Manuel Vázquez Montalbán und Juan Manuel de Prada werden Meisterwerke von Botticelli, Giorgione, Rembrandt, Klimt und Hopper zitiert.

Martina Mauritz analysiert den Umgang der Autoren mit den Gemälden: Sie werden von den Protagonisten der Romane betrachtet und besprochen; sie dienen als Projektionsfläche für Diskussionen, Reflexionen und Erinnerungen; ihre Geheimnisse werden ergründet bzw. es wird versucht, sie zu enträtseln; die Figuren treten aus dem Bild heraus und interagieren mit den Romanfiguren. Dabei wird die jeweilige Thematik in den Romanen vielfach gespiegelt und die Leser können subtile und treffende Neuinterpretationen vieldiskutierter und nie zufriedenstellend gedeuteter Bildkunstwerke entdecken, die sowohl die Malerei als auch die Betrachter in ein neues Licht rücken. Bei der Beschreibung und Interpretation der bildlichen Zeichen in literarischen Texten stützt sich die Autorin auf inzwischen schon klassische intertextuelle und semiotische Ansätze sowie auf die Forschung zu Intermedialität und Bild-und-Text.