Voices from the Odeyak

در 23 آوریل 1990، پس از یک سفر پنج هفته ای از خلیج هادسون به رودخانه هادسون، Odeyak برای روز زمین در باتری فرود آمد. هاف کری، نیمه اینویت، قایق‌ران باربری ۲۴ فوتی، که بر روی منظره دریای منهتن شخم می‌زد، یک کشتی کوچک عجیب و غریب بود که در زمستان تاریک قطب شمال ساخته شد تا پیامی را از دو ملت اول بیابان شمالی به بازپس گیری میدان تایمز برساند. برای مادر زمین.

همراه با امیدها و ترس‌های کریس و اینوئیت‌ها برای فرزندانشان و برای آینده رودخانه‌شان، Odeyak یک درخواست ساده داشت. پروژه هیدروالکتریک نهنگ بزرگ، قسمت اول جیمز بی II، اقتصاد طبیعی منطقه نهنگ بزرگ را از بین می برد و شیوه زندگی کریس و اینویت را از زمان های بسیار قدیم دنبال می کند. از مردم نیوانگلند و نیویورک خواست که برق را نخرند.

On April 23, 1990, after a five-week journey from Hudson Bay to the Hudson River, the Odeyak landed at the Battery for Earth Day. Half-Cree, half-Inuit, the 24-foot freighter canoe, plowing across the Manhattan seascape, was a strange small vessel build in the dark Arctic winter to carry a message from two First Nations of the northern wilderness to a reclaiming of Times Square for Mother Earth.

Along with the Crees' and the Inuit's hopes and fears for their children and for the future of their river, the Odeyak carried a simple request. The Great Whale Hydroelectric Project, the first part of James Bay II, will destroy the natural economy of the Great Whale region, killing the way of life the Crees and the Inuit have followed since time immemorial. It came to ask the people of New England and New York not to buy the power.