Voice Disorders and their Management

از زمانی که این کتاب برای اولین بار منتشر شد، چهار سال پیش، افزایش قابل توجهی در زمینه تولید صدای عادی و غیرعادی وجود داشته است. شواهد ملموس این امر در انتشار مجله صدا در ایالات متحده و در بریتانیا تشکیل انجمن صدای بریتانیا نهفته است. این سازمان اعضای فزاینده ای را از طرف متخصصان درگیر در تمام جنبه های مراقبت و استفاده از صدا - بازیگران و خوانندگان، متخصصان حنجره و گفتار درمانگران، معلمان و آواشناسان جذب کرده است. انجمن روزهای مطالعه منظم برگزار می کند، سمپوزیوم سالانه دو روزه برگزار می کند، و یک خبرنامه منتشر می کند که ورودی های این طیف وسیع از متخصصان را جذب می کند. ما همچنین شاهد افزایش تعداد کلینیک‌های تخصصی صدا بوده‌ایم، و در دو فصل پایانی این کتاب تضادی بین چنین محیط تخصصی و کلینیک معمولی‌تری که در اکثر بیمارستان‌های عمومی فعال است، ارائه شده است. این فصل آخر اکنون شامل تفکیک ارجاعات صوتی در یک دوره هشت ساله است که باید نشان دهنده یک مطالعه منتشر شده منحصر به فرد در این کشور باشد. با این حال، هنوز تحقیقات کمی در مورد مدیریت اختلالات صدا باقی مانده است. به وضوح نیاز به مطالعات اثربخشی بیشتر در مورد روش‌های درمانی خاص وجود دارد، و به نظر می‌رسد طرح‌های مطالعه موردی منفرد در زمینه آفازی در اینجا مناسب باشند.

Since this book was first published, four years ago, there has been a considerable upsurge of interest in the field of both normal and abnormal voice production. Tangible evidence of this lies in the publication of the Journal of Voice in the United States, and in the UK the formation of the British Voice Association. This organization has attracted an increasing membership from professionals involved in all aspects of voice care and use - actors and singers, laryngologists and speech therapists, teachers and phoneticians. The Association holds regular study days, holds an annual two-day symposium, and publishes a Newsletter which attracts entries from this broad spectrum of professionals. We have also seen an increase in the number of specialist voice clinics, and in the two final chapters in this book a contrast is presented between such a specialist setting and the more typical clinic that operates in the majority of general hospitals. This last chapter now contains a breakdown of voice referrals over an eight-year period, which must represent a unique published study in this country. There still remains, however, little research into the management of voice disorders. There is clearly a need for more efficacy studies into specific treatment methods, and the single case-study designs developed in the field of aphasia would seem to be appropriate here.