Vito Volterra

ویتو ولترا (1860-1940) یکی از مهمترین نمایندگان علم ایتالیا در زمان خود است. آنجلو گوئراجو و جیووانی پائولونی مهم‌ترین مشارکت‌های او در ریاضیات و کاربردهای آن‌ها و همچنین دستاوردهای سازمانی برجسته‌اش در سیاست‌های علمی را تحلیل می‌کنند. ولترا یکی از بنیانگذاران تحلیل تابعی و نویسنده آثار بنیادی در معادلات انتگرال، نظریه کشش و دینامیک جمعیت (مدل لوتکا-ولترا) است. او در کنگره های بین المللی ریاضیدانان در پاریس (1900)، رم (1908)، استراسبورگ (1920) و بولونیا (1928) سخنرانی های اصلی داشت. او متعهد به توسعه علم در ایتالیای متحد بود و در سال 1905 به عنوان سناتور پادشاهی منصوب شد. فعالیت‌های متنوع غیرریاضی او شامل تأسیس شورای تحقیقات ملی ایتالیا (Consiglio Nazionale delle Ricerche، CNR) است.

در طول جنگ جهانی اول در تحقیقات نظامی کار می کند. پس از جنگ، او در برابر فاشیسم موضع گیری می کند که باعث حذف او می شود.در سال 1926 از ریاست انجمن معروف Accademia Nazionale dei Lincei استعفا داد و بعداً از آکادمی اخراج شد. در سال 1931 او یکی از معدود معلمان دانشگاه بود که از ادای سوگند وفاداری به رژیم فاشیست خودداری کرد. در سال 1938 قوانین نژادی به او ضربه زد. نویسندگان تصویری جامع از ریاضیدان بزرگ و سازمان دهنده علم ترسیم می کنند.

Vito Volterra (1860-1940) zählt zu den bedeutendsten Repräsentanten der italienischen Wissenschaft seiner Zeit. Angelo Guerraggio und Giovanni Paoloni analysieren seine wichtigsten Beiträge zur Mathematik und deren Anwendungen sowie seine herausragenden organisatorischen Leistungen in der Wissenschaftspolitik. Volterra ist einer der Gründerväter der Funktionalanalysis und Autor fundamentaler Arbeiten über Integralgleichungen, zur Elastizitätstheorie sowie zur Populationsdynamik (Lotka-Volterra-Modell). Auf den Internationalen Mathematikerkongressen in Paris (1900), Rom (1908), Straßburg (1920) und Bologna (1928) hält er Hauptvorträge. Er engagiert sich für die Entwicklung der Wissenschaften im vereinten Italien und wird 1905 zum Senator des Königreichs ernannt. Zu seinen vielfältigen außermathematischen Tätigkeiten gehört die Gründung des italienischen Nationalen Forschungsrates (Consiglio Nazionale delle Ricerche, CNR).

Während des Ersten Weltkriegs ist er in der militärischen Forschung tätig. Nach dem Krieg bezieht er Stellung gegen den Faschismus, womit seine Ausgrenzung beginnt.1926 tritt er als Präsident der weltberühmten Accademia Nazionale dei Lincei zurück, später wird er aus der Akademie ausgeschlossen. 1931 ist er einer der wenigen Universitätslehrer, die den Treueid gegenüber dem faschistischen Regime verweigern. 1938 treffen ihn die Rassengesetze. Die Autoren zeichnen ein umfassendes Bild des großen Mathematikers und Wissenschaftsorganisators.