Vision Infinity for Food Security: Some Whys, Why Nots and Hows!

دیدگاهی جدید در مورد وضعیت امنیت غذایی جهانی و نیاز به جستجوی چشم‌انداز مشترک و اجرای برنامه‌ریزی جهانی برای تعریف شیوه‌ای که گونه‌های انسانی امنیت غذایی خود را مدیریت می‌کنند را برجسته می‌کند. سؤال اساسی "آیا غذای کافی وجود دارد" به طور کلی و سپس با جزئیات بررسی می شود. تاریخچه تولید غذا مرور می شود به این امید که بتوان از گذشته درس گرفت. اما حتی پس از ده هزار سال تجربه، ما نمی‌توانیم به اندازه کافی حدود یک سوم کل جمعیت خود را تغذیه کنیم، علیرغم آنچه که آمار می‌تواند به ما بگوید. کشاورزی فشرده مواد مغذی را که از رشد گیاه حمایت می‌کنند حذف کرده و زمین‌های وسیعی را به حاشیه رانده است. راه حل جهانی برای تغذیه جمعیت رو به رشد، تولید غذای بیشتر بوده و هست. حتی در طول 30 سال گذشته، حدود 95 درصد از سرمایه گذاری های تحقیقاتی جهانی عمدتاً بر افزایش بهره وری متمرکز بوده است. با این حال، حدود یک سوم غذای تولید شده، که برای تغذیه بیش از دو میلیارد گرسنه کافی است، در زنجیره ارزش غذایی تلف یا هدر می‌رود. تغییر آب و هوا یکی دیگر از عوامل گیج کننده است که بر بحث های ما تأثیر می گذارد. انواع آفات به تخریب مواد غذایی قبل و بعد از برداشت ادامه می دهند، حتی اگر فناوری محافظت از آن در دسترس باشد. مقدار زیادی از مواد غذایی در زنجیره های ارزش، به ویژه در سطح داخلی، هدر می رود. سیستم‌های تولید غذای جهانی در معرض خطرات بی‌سابقه‌ای برای امنیت زیستی ناشی از ارگانیسم‌های مضر مهاجم هستند و این روند احتمالاً تشدید می‌شود، زیرا رویکرد کنونی امنیت زیستی بر این فرض استوار است که خطوط روی نقشه‌ها و قوانین مرتبط با آنها برای متوقف کردن همه‌گیری‌ها کافی است. . راه‌حل‌ها شامل افزایش تعداد گونه‌های گیاهی و جانوری کشت‌شده به گونه‌هایی است که می‌توانند در محیط‌هایی که در حال حاضر به عنوان محیط‌های شدید در نظر گرفته می‌شوند، شکوفا شوند.

A new perspective on the global food security situation and highlights the need for seeking a common vision and implementing global planning to define the manner in which the human species will manage its food security. The basic question of ‘is there enough food’ is examined in general and then in some detail. The history of food production is reviewed in the hope that lessons can be learned from the past. But even after ten thousand years of experience we are not able to feed adequately about a third of our total population, despite what statistics can be made to tell us. Intensive agriculture has stripped out the nutrients that support plant growth and marginalised extensive tracts of land. The global solution to feed the growing population has been and continues to be – produce more food. Even during the last 30 years, about 95 percent of global research investments have focused mainly on increasing productivity. However about a third of the food produced, sufficient to feed over two billion hungry people, is lost or wasted in the food value chain. Climate change is another confounding factor that impinges on our discussions. Pests of all kinds continue to destroy food before and after it is harvested, even though the technology to protect it is available. A huge amount of food is wasted in value chains, particularly at the domestic level. Global food production systems are exposed to unprecedented biosecurity risks posed by invasive harmful organisms and this trend is likely to further exacerbate as current approach to biosecurity is based on the notional premise that lines on maps and the legislation that goes with them is sufficient to halt epidemics. Solutions include extending the number of cultivated plant and animal species to include those that can prosper in what are currently considered to be extreme environments.