Virality : Contagion Theory in the Age of Networks

در این کار تامل برانگیز، تونی دی سامپسون یک نظریه سرایت مناسب برای عصر شبکه ها ارائه می دهد. برخلاف میم ها و سرایت های میکروبی، ویروسی خود را به تشبیهات بیولوژیکی و استعاره های پزشکی محدود نمی کند. در عوض به نظریه ای از مجموعه ها، رویدادها و تأثیرات مسری اشاره می کند. برای سامپسون، سرایت لزوماً یک نیروی مثبت یا منفی برخورد نیست. سامپسون استدلال می کند که دانش بیولوژیکی از سرایت به طور جهانی از طریق لفاظی ترس استفاده شده در صنعت آنتی ویروس و دیگر گفتمان های رایج پیرامون فرهنگ شبکه توزیع شده است. این آگاهی در نگرانی‌های مربوط به ارتباط بیش از حد، مانند مشکلات بحران مالی جهانی و تروریسم نیز قابل تشخیص است. «ویروسی» سامپسون به اندازه میم و میکروب بیولوژیکی تثبیت شده است، اما از طریق تفکر بازنمایی بیان شده در استعاره ها و قیاس ها درک نمی شود. در عوض، سامپسون نظریه سرایت را از طریق روابط اجتماعی که ابتدا در جامعه شناسی خرد گابریل تارد ایجاد شد و متعاقباً در جهان بینی هستی شناختی ژیل دلوز به رسمیت شناخته شد، تفسیر می کند.

طبق نظر سامپسون، تکیه بر تفکر بازنمایی برای تبیین رفتار اجتماعی شبکه - از جمله که توسط غیرانسان‌ها مانند رایانه‌ها درگیر می‌شود - به زبان اجازه می‌دهد تا با تحمیل هویت‌ها، مخالفت‌ها و شباهت‌ها بر پدیده‌های مسری، تحلیل را بیش از حد طبقه‌بندی و محدود کند. قدرت این دسته بندی هاست که بر حوزه های اجتماعی و فرهنگی تأثیر می گذارد. از سوی دیگر، تئوری اسمبلیج همه چیز در مورد رابطه و برخورد است و به ما کمک می کند تا ویروس را به عنوان یک رویداد جامعه شناختی مثبت درک کنیم که از ظاهر مولکولی بسیار قبل از اینکه زیستی شود، ایجاد می شود.

In this thought-provoking work, Tony D. Sampson presents a contagion theory fit for the age of networks. Unlike memes and microbial contagions, Virality does not restrict itself to biological analogies and medical metaphors. It instead points toward a theory of contagious assemblages, events, and affects. For Sampson, contagion is not necessarily a positive or negative force of encounter; it is how society comes together and relates.

Sampson argues that a biological knowledge of contagion has been universally distributed by way of the rhetoric of fear used in the antivirus industry and other popular discourses surrounding network culture. This awareness is also detectable in concerns over too much connectivity, such as problems of global financial crisis and terrorism. Sampson’s “virality” is as established as that of the biological meme and microbe but is not understood through representational thinking expressed in metaphors and analogies. Rather, Sampson interprets contagion theory through the social relationalities first established in Gabriel Tarde’s microsociology and subsequently recognized in Gilles Deleuze’s ontological worldview.

According to Sampson, the reliance on representational thinking to explain the social behavior of networking—including that engaged in by nonhumans such as computers—allows language to overcategorize and limit analysis by imposing identities, oppositions, and resemblances on contagious phenomena. It is the power of these categories that impinges on social and cultural domains. Assemblage theory, on the other hand, is all about relationality and encounter, helping us to understand the viral as a positively sociological event, building from the molecular outward, long before it becomes biological.