دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Reichle. Natasha
سری:
ISBN (شابک) : 0824829247, 0824865472
ناشر: University of Hawaii Press
سال نشر: 2007
تعداد صفحات: 305
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 9 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب خشونت و آرامش: مجسمه بودایی متاخر از اندونزی: مجسمه بودایی -- اندونزی مجسمه سازی -- اندونزی هنر -- مجسمه سازی و نصب. مجسمه بودایی مجسمه سازی. اندونزی.
در صورت تبدیل فایل کتاب Violence and serenity : late Buddhist sculpture from Indonesia به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب خشونت و آرامش: مجسمه بودایی متاخر از اندونزی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ذکر آیین بودا در اندونزی برای بسیاری از مردم یادبود جاوه مرکزی بوروبودور، یکی از بزرگترین بناهای بودایی در جهان و موضوع بررسی های علمی گسترده را به یاد می آورد. غفلت از پژوهش در مورد هنر بودایی در دورههای بعدی ممکن است منجر به این شود که پس از قرن دهم، بودیسم به طور کامل توسط سلسلههای غالب هندوهای جاوه شرقی تحت الشعاع قرار گرفت. با این حال، همانطور که آثار مورد بحث در اینجا نشان میدهند، تصاویر بودایی خارقالعاده تا اواخر قرن چهاردهم هنوز تولید میشدند. "خشونت و آرامش" بررسی دقیق برخی از آثار تاثیرگذار از جاوه شرقی و سوماترا را ارائه می دهد و نقش های سیاسی و مذهبی آنها را بررسی می کند. تعداد آثار بودایی به وضوح قابل شناسایی از سلسله های سینگاساری و ماجاپاهیت (1222-حدود 1520) محدود است، اما نمونه های موجود قابل توجه هستند. آنها سطح قابلتوجهی از مهارت را نشان میدهند و بهطور استثنایی بیانگر هستند و طیفی از احساسات از وحشیانه تا آرام را به نمایش میگذارند. ناتاشا رایشله پس از بحث کوتاهی درباره تاریخ اولیه بودیسم در اندونزی، هر فصل را بر مجسمه یا گروهی از مجسمهها متمرکز میکند و مسائل بزرگتری را که توسط تصاویر برانگیخته میشود، در نظر میگیرد. او از طریق تصویری که به ندرت از آخرین پادشاه سینگاساری بررسی شده است، به بررسی ماهیت دین در جاوه در اواخر قرن سیزدهم می پردازد و آنچه را که در مورد اعمال تانتریک و تلفیق هندوئیسم و بودیسم می دانیم، بررسی می کند. او در حالی که به پرجناپارامیتا معروف از سینگاساری می اندیشد، مسئله پرتره در هنر باستان جاوه را دوباره ارزیابی می کند. مفاهیم پادشاهی با توجه به تعدادی مجسمه که خدای بودایی آموگاپاسا و دستیارانش و معانی ماندالای آموگاپاسا را به تصویر میکشند مورد بحث قرار میگیرد. فصل آخر به بررسی منشأ و اهمیت یکی از دیدنیترین مجسمههای اندونزی میپردازد، یک بهیروا (دیو) بودایی با ارتفاع چهار متر که در غرب سوماترا کشف شد.
The mention of Buddhism in Indonesia calls to mind for many people the Central Javanese monument of Borobudur, one of the largest Buddhist monuments in the world and the subject of extensive scholarly scrutiny. The neglect of scholarship on Buddhist art from later periods might lead one to assume that after the tenth century Buddhism had been completely eclipsed by the predominantly Hindu Eastern Javanese dynasties. Yet, as the works discussed here illustrate, extraordinary Buddhist images were still being produced as late as the fourteenth century. "Violence and Serenity" offers a close examination of some of the impressive works from East Java and Sumatra and explores their political and religious roles. The number of clearly identifiable Buddhist works from the Singasari and Majapahit dynasties (1222-ca. 1520) is limited, yet existing examples are impressive. They demonstrate a remarkable level of craftsmanship and are exceptionally expressive, exhibiting a range of emotions from the ferocious to the serene. Following a brief discussion of the early history of Buddhism in Indonesia, Natasha Reichle focuses each chapter on a specific statue or group of statues and considers the larger issues evoked by the images. Through a rarely examined depiction of the last Singasari king, she explores the nature of religion in Java in the late thirteenth century and what we know about tantric practices and the syncretism of Hinduism and Buddhism. She reassesses the question of portraiture in ancient Javanese art while contemplating the famous Prajnaparamita from Singasari. Notions of kingship are discussed in light of a number of statues depicting the Buddhist deity Amoghapasa and his attendants and the meanings of the Amoghapasa mandala. The final chapter examines the origins and significance of one of Indonesia's most spectacular sculptures, a four-meter-high Buddhist bhairava (demon) discovered in West Sumatra
Content: The development of Buddhism in Sumatra and Java --
Joko Dolok and the politics of royal asceticism --
Ideas of portraiture: Prajñāpāramitā in Java and Sumatra --
The many roles of the Amoghapāśa Maṇḍala --
A charnel house of images: the Padang Lawas Heruka --
The National Museum's monumental Bhairava.