Violence and Health Care Professionals

پیشینه تیل وایکس انتشار اخیر چندین نظرسنجی در مورد خشونت انگیزه ای برای این کتاب بود. اولین مورد در سال 1986 توسط کمیته مشاوره خدمات بهداشتی کمیسیون بهداشت و ایمنی (1987) انجام شد. آنها یک بررسی جامع از میزان وقوع خشونت در بین 5000 کارگر در پنج منطقه بهداشتی جداگانه انجام دادند. نتایج حاصل از 3000 نفری که در نهایت پاسخ دادند، بسیاری از حرفه های مراقبت را نگران کرد. از هر 200 کارگر یک نفر به دنبال یک حمله خشونت آمیز در سال گذشته آسیب جدی دیده بود و از هر 10 کارگر یک نفر بعد از حمله به کمک های اولیه نیاز داشت. بررسی‌های دیگر نیز خطرات بالایی را نشان داد: از کارکنان خدمات سودال، 6 درصد در 5 سال گذشته دچار حمله شده بودند (ساندرز، 1987)، و کارگران سودال حتی در معرض خطر بیشتری قرار داشتند. 29٪ در 3 سال گذشته مورد تجاوز قرار گرفته اند (Rowett, 1986). علاوه بر این، 4 درصد از پزشکان عمومی در سال گذشته یک حمله منجر به آسیب را تجربه کرده بودند (D'Urso and Hobbs, 1989). روانشناسان بالینی نیز در معرض خطر بودند - 53٪ حداقل یک بار در طول حرفه حرفه ای خود و 18٪ در سال گذشته مورد حمله قرار گرفته بودند (پرکینز، 1991). به نظر می رسد گزارش های رسانه ها از خشونت شدید، نوک کوه یخ باشد. بسیاری از کارکنان مورد حمله قرار می گیرند و برخی از این حملات عواقب جسمی یا روانی جدی دارند که در توانایی قربانی برای بازگشت به توانایی کامل خود اختلال ایجاد می کند. این از دست دادن کارکنان بسیار آموزش دیده باید توسط کارفرمایان و جامعه تشخیص داده شود.

Til Wykes BACKGROUND The recent publication of several surveys on violence was the impetus for this book. The first was carried out in 1986 by the Health and Safety Commission Health Services Advisory Committee (1987). They conducted a comprehensive survey of the inddence of violence to 5000 workers in five separate health districts. The results from the 3000 people who eventually replied made many in the caring professions worried. One in 200 workers had suffered a major injury following a violent attack during the previous year and a further one in ten needed first aid following an assault. Other surveys also showed high risks: of sodal service staff, 6% had suffered an attack in the past 5 years (Saunders, 1987), and sodal workers were at even high er risk. 29% had been assaulted in the last 3 years (Rowett, 1986). In addition, 4% of general practitioners had experienced an attack resulting in injury in the past year (D'Urso and Hobbs, 1989). Clinical psychologists were also at risk - 53% had been assaulted at least once during their professional career and 18% in the past year (Perkins, 1991). Media reports of extreme violence seem to be the tip of the iceberg. Many staff are attacked and some of these attacks have serious physical or psychological consequences that interfere with the victim' s ability to return to their full working capadty. This loss of highly trained staff should be recognized by employers and the community.