Viking Mediologies: A New History of Skaldic Poetics

وایکینگ مدیولوژی مطالعه چند رسانه ای ماقبل مدرن است که ریشه در عمل شاعرانه تجسم یافته اسکالدهای عصر وایکینگ دارد. مطالعه قبلی سنت اسکالدیک بر تألیف - تمایزات سبک شعری، زمینه های تاریخی، و توجه به آثار اسکالدها که نام آنها در سنت مکتوب حفظ شده است، متمرکز شده است. کیت هسلوپ اینها را نه به‌عنوان متون، بلکه به‌عنوان قطعاتی در یک چشم‌انداز رسانه‌ای پیشامدرن، بازنگری می‌کند، و بر ظرفیت رسانه‌ای شعر برای تجسم حافظه، بصری و صدا تمرکز می‌کند.

شکل‌های اجتماعی متحرک، ترکیبی، دیاسپوریک - گروه‌های مهاجم و بازرگانان، پادشاهی های کوچک، سفرهای استعماری - در عصر وایکینگ ها به شهرت جدیدی دست یافتند. اسكالدز به رهبران اين گروه ها چيزي منحصر به فرد با ارزش ارائه كرد. آنها با شعر پیچیده خود ادعا می کردند که می توانند معانی احتمالی مشترک را به دست آورند و آنها را در آثار نامگذاری شده، به یاد ماندنی و قابل تکرار، بازگردانی کنند. شعر یادگاری در kviðuháttr تاریخ ویرانی و از دست دادن را به یاد می آورد. Skaldic ekphrasis حضور خدایان را آشکار و بازتولید می کند. Dróttkvætt encomium چشم انداز صوتی نبرد را برای همراهان رهبر تداعی می کند.

با ورود نوشتن به اسکاندیناوی در پی مسیحیت، چشم انداز رسانه تغییر کرد. در شعر قرن دوازدهم و سیزدهم، اسکالدها با خواسته های مخاطبان باسواد سازگار شدند، در حالی که متون تاریخی و شاعرانه قرون وسطی عالی ایسلندی گفتگوی بین ایده های مسیحی لاتین در مورد واسطه گری و سنت های محلی را باز کرد. به عنوان مثال، در رساله دستوری دوم، از فناوری سواد شبکه برای تجزیه و تحلیل رزونانس های پیچیده dróttkvætt به عنوان خروجی یک هجای هجا استفاده شده است. یک دستگاه شعر.

ارائه هر دو خوانش جدید از هر دو اثر متعارف مانند Ynglingatal، Ragnarsdrápa، و Háttatal، و بررسی متون کمتر شناخته شده مانند Glymdrápa، Líknarbraut و Sturla Þórðarson Hákonarkviða، وایکینگ مدیولوژی به بررسی قدرت ها و محدودیت های وساطت شاعرانه.

Viking Mediologies is a study of pre-modern multimedia rooted in the embodied poetic practice of Viking Age skalds. Prior study of the skaldic tradition has focused on authorship―distinctions of poetic style, historical contexts, and attention to the oeuvres of the skalds whose names are preserved in the written tradition. Kate Heslop reconsiders these not as texts but as pieces in a pre-modern media landscape, focusing on poetry’s medial capacity to embody memory, visuality, and sound.

Mobile, hybrid, diasporic social formations―bands of raiders and traders, petty kingdoms, colonial expeditions―achieved new prominence in the Viking Age. Skalds offered the leaders of these groups something uniquely valuable. With their complicated poetry, they claimed to be able to capture shared contingent meanings and re-mediate them in named, memorable, reproducible works. The commemorative poetry in kviðuháttr remembers histories of ruin and loss. Skaldic ekphrasis discloses and reproduces the presence of the gods. Dróttkvætt encomium evokes for the leader’s retinue the soundscape of battle.

As writing arrived in Scandinavia in the wake of Christianization, the media landscape shifted. In the poetry of the twelfth and thirteenth centuries, skalds adjusted to the demands of a literate audience, while the historical and poetological texts of the Icelandic High Middle Ages opened a dialogue between Latin Christian ideas of mediation and local traditions. In the Second Grammatical Treatise, for example, the literate technology of the grid is used to analyze the complex resonances of dróttkvætt as the output of a syllable-spewing hurdy-gurdy―a poetry machine.

Offering both new readings of both canonical works such as Ynglingatal, Ragnarsdrápa, and Háttatal, and examinations of lesser-known texts like Glymdrápa, Líknarbraut, and Sturla Þórðarson’s Hákonarkviða, Viking Mediologies explores the powers and limits of poetic mediation.