دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Jonathan Rozenkranz
سری: Thinking Media
ISBN (شابک) : 1501362429, 9781501362422
ناشر: Bloomsbury Academic
سال نشر: 2020
تعداد صفحات: 227
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 6 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Videographic Cinema: An Archaeology of Electronic Images and Imaginaries به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سینمای فیلمبرداری: باستان شناسی تصاویر الکترونیکی و تخیلات نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در سال 1957، A Face in the Crowdتصاویر ویدئویی زنده را برای هشدار در مورد آینده تلویزیون پخش کرد. در سال 2015، Kung Fury با نویز آنالوگ تزریق شد تا حس نوستالژیک تماشای یک نوار VHS قدیمی را القا کند. بین این دو فیلم، تعداد زیادی از آنها تصاویر ویدیویی را برای تصور پیامدهای شیوههای ویدیویی گنجاندهاند. سینمای ویدئویی با تکیه بر باستان شناسی رسانه ای نشان می دهد که چگونه این گونه تصاویر و تخیل ها بر اساس شرایط فنی، تاریخی و نهادی در حال تغییر در طول زمان پدید آمده، تغییر کرده و باقی مانده اند. نمودارهای جاناتان روزنکرانتز با کشف مجدد فیلمهای فراموش شده مانند ضد ساعت (1979) و ارزیابی مجدد فیلمهایی مانند بزرگراه گمشده (1997)، فصلهایی از تاریخ ویدئو، از جمله تکنیکهای مقابله با خود در روانپزشکی را نادیده گرفت. ، رابطه پیچیده آنها با نظارت و اختراع/کشف روان فیلمبرداری توسط هنرمندان، درمانگران و فیلمسازان. سینمای ویدئویی که شش دهه را در بر می گیرد، یک تغییر معرفتی از تخیلات آینده نگر نظارت و کنترل مشروط به ویدئو به عنوان رسانه ای برای انتقال زنده، به موارد گذشته نگر مربوط به نوار ویدئویی به عنوان حافظه ضبط را کشف می کند. با در نظر گرفتن خود فیلمسازی ویدئویی به عنوان شکلی از باستانشناسی در عصر منسوخ شدن آنالوگ به پایان میرسد.
In 1957, A Face in the Crowd incorporated live video images to warn about the future of broadcast TV. In 2015, Kung Fury was infused with analogue noise to evoke the nostalgic feeling of watching an old VHS tape. Between the two films, numerous ones would incorporate video images to imagine the implications of video practices. Drawing on media archaeology, Videographic Cinema shows how such images and imaginaries have emerged, changed and remained over time according to their shifting technical, historical and institutional conditions. Rediscovering forgotten films like Anti-Clock (1979) and reassessing ones like Lost Highway (1997), Jonathan Rozenkrantz charts neglected chapters of video history, including self-confrontation techniques in psychiatry, their complex relation with surveillance, and the invention/discovery of the videographic psyche by artists, therapists and filmmakers. Spanning six decades, Videographic Cinema discovers an epistemic shift from prospective imaginaries of surveillance and control conditioned on video as a medium for live transmission, to retrospective ones concerned with videotape as a recording memory. It ends by considering videographic filmmaking itself as a form of archaeology in the age of analogue obsolescence.
Contents Acknowledgements Conditions Condition 1: What is videographic cinema? Condition 2: Archaeology how? Part One: Emergence 1 Futurity effects: The emergence of videographic cinema 2 Canned life: Imagining reality TV 3 Autopticon: Video therapy and/as surveillance Part Two: Remanence 4 Mnemopticon: Creative treatment of psychic reality 5 Vilified videophiles: Nightmares of video’s home invasion 6 Arrière-Garde: Videographic cinema as media archaeology Conclusion: An archaeology of videographic cinema Bibliography Index