Victorian Soul-Talk: Poetry, Democracy, and the Body Politic

این کتاب دهه‌های بین قانون اصلاحات 1832 و 1884 را بررسی می‌کند، زمانی که شاعران بریتانیایی مانند الیزابت بارت براونینگ، آرتور هیو کلاف، رابرت براونینگ، و الجرنون چارلز سوینبرن به همراه والت ویتمن معاصر ماوراء اقیانوس اطلس از حقوق مدنی دفاع کردند. در حالی که کشورهای غربی به آرامی به سمت دموکراسی های مدرن با ارتباطات فراملی مشترک تکامل یافتند. زیرا در دهه‌های قبل از اینکه علم جدید روان‌شناسی روح را به روان تبدیل کند، شاعران ادعا می‌کردند که بهزیستی روحی بدن جامعه به عنوان مسئولیت اخلاقی ویژه‌شان است. آنها با بهره‌گیری از پتانسیل غنی زیبایی‌شناختی زبان، شعری با جذابیت حسی چشمگیر خلق کردند تا خوانندگان خود تأثیرات پیچیده تصمیمات سیاسی را بر روحیه عمومی تجربه کنند. در زمینه‌هایی مانند Risorgimento ایتالیا، جنگ داخلی آمریکا، و امپراتوری دوم فرانسه، این شاعران از روح خود با روح خوانندگان خود صحبت کردند تا بینش‌هایی را آشکار کنند که از اشکال عروضی داستان، مقاله و روزنامه‌نگاری دور مانده است.

This book explores the decades between the Reform Acts of 1832 and 1884 when British poets such as Elizabeth Barrett Browning, Arthur Hugh Clough, Robert Browning, and Algernon Charles Swinburne, along with their transatlantic contemporary Walt Whitman, defended the civil rights of disenfranchised souls as Western nations slowly evolved toward modern democracies with shared transnational connections. For in the decades before the new science of psychology transformed the soul into the psyche, poets claimed the spiritual well-being of the body politic as their special moral responsibility. Exploiting the rich aesthetic potential of language, they created poetry with striking sensory appeal to make their readers experience the complex effects of political decisions on public spirit. Within contexts such as Risorgimento Italy, Civil War America, and Second Empire France, these poets spoke from their souls to the souls of their readers to reveal insights that eluded the prosaic forms of fiction, essay, and journalism.