Versicherung und Anreize im deutschen Wohlfahrtsstaat

نگرانی در مورد آینده نامشخص و میل به امنیت همه را در یک کشور متحد می کند. اما حمایت دولتی انگیزه های نادرستی نیز ایجاد می کند، به طوری که مردم ثروت کمتری تولید می کنند و کمتر برای توزیع وجود دارد. شارلوت بارتلز با تکیه بر تاریخچه مختصری از دولت رفاه آلمان دریافت که محافظت در برابر کاهش درآمد بیشتر از کاهش نابرابری درآمد است. ناامنی درآمدی در طول سه دهه اخیر با نرخ نگران کننده ای افزایش یافته است، به ویژه برای افراد مجرد و کم درآمد. علیرغم کاهش مزایای دولتی مختلف، دولت رفاه آلمان از سال 1983 تا 2011، اگر به درآمد پس از مالیات و نقل و انتقالات نگاه کنید، درآمد تقریباً ثابتی را برای شهروندان خود تضمین کرد. در سه دهه گذشته، او کمتر و کمتر به هدف برابر کردن اختلاف درآمد دست یافته است.

​Die Sorge vor der ungewissen Zukunft und der Wunsch nach Sicherheit verbindet alle Menschen eines Landes. Doch eine staatliche Absicherung generiert auch Fehlanreize, sodass die Menschen weniger Wohlstand erwirtschaften und weniger zu verteilen ist. Aufbauend auf einer kurzen Geschichte des deutschen Wohlfahrtstaats findet Charlotte Bartels, dass die Absicherung gegen Einkommenseinbußen ausgeprägter ist als die Reduktion von Einkommensunterschieden. Die Unsicherheit der Arbeitseinkommen nahm während der reformintensiven vergangenen drei Jahrzehnte besonders für Singles und Niedrigverdiener beunruhigend stark zu. Trotz des Rückbaus diverser staatlicher Leistungen garantiert der deutsche Wohlfahrtsstaat seinen Bürgern von 1983 bis 2011 ein nahezu stabiles Einkommensprofil, betrachtet man die Einkommen nach Steuern und Transfers. Das Ziel, Einkommensunterschiede auszugleichen, hat er in den vergangenen drei Jahrzehnten immer weniger erreicht.