Verselbständigungsprozesse internationaler Organisationen

سازمان‌های بین‌المللی (دولتی) تأثیر قابل‌توجهی بر سیاست بین‌المللی دارند و به طور فزاینده‌ای به عنوان سنگ بنای معماری حکمرانی جهانی تلقی می‌شوند. بر اساس این مشاهدات، کار این سوال را مطرح می‌کند که چگونه می‌توان این فرآیندهای استقلال سازمان‌های بین‌المللی را به بازیگران مستقل (تا حدی) توضیح داد. علاوه بر نظریه‌های روابط بین‌الملل، رویکردهای جامعه‌شناختی سازمانی و در اینجا به‌ویژه نظریه سیستمی و نونهادگرایی جامعه‌شناختی به تفصیل مورد بحث قرار می‌گیرد که برای مطالعه سازمان‌های بین‌المللی و فرآیندهای استقلال آنها مثمر ثمر واقع می‌شود. ارزش افزوده نظری سازمانی با استفاده از مثال سازمان تجارت جهانی و کمیسیون مرکزی ناوبری راین نشان داده شده است.

Internationale (Regierungs-)Organisationen haben einen wesentlichen Einfluss auf die internationale Politik und werden zunehmend als Eckpfeiler einer Global-Governance-Architektur perzipiert. Ausgehend von dieser Beobachtung fragt die Arbeit danach, wie sich diese Verselbständigungsprozesse internationaler Organisationen zu (partiell) eigenständigen Akteuren erklären lassen. Neben Theorien Internationaler Beziehungen wird ausführlich auf organisationssoziologische Ansätze und hier insbesondere auf die Systemtheorie und den soziologischen Neo-Institutionalismus eingegangen, die für die Untersuchung internationaler Organisationen und deren Verselbständigungsprozesse fruchtbar gemacht werden. Veranschaulicht wird der organisationstheoretische Mehrwert am Beispiel der Welthandelsorganisation und der Zentralkommission für die Rheinschifffahrt.