Vatican II and Phenomenology: Reflections on the Life-World of the Church

تز این مقاله را می توان به طور خلاصه بیان کرد: واتیکان II یک مدل نمایشی از روش پدیدارشناختی به کار رفته در مقیاس بین المللی است. این نمونه مرحله نهایی تکاملی است که توسط هوسرل فرض شده است، یک پدیدارشناسی بین ذهنی که نقطه عزیمت خود را نه از ذهنیت فردی، بلکه از بین الاذهانی استعلایی می گیرد. بر این اساس، واتیکان دوم، کاربرد منحصر به فردی از یک فلسفه استعلایی جهانی را در زمینه تأمل دینی برای اهداف عملی تجدید فرهنگی اخلاقی و اجتماعی ارائه می دهد. پدیدارشناسی، به عنوان یک توسعه مشخص اروپایی، در آمریکا نسبتاً ناشناخته است - حداقل در شکل خالص آن. تماس ما با این سبک 1 بازتاب شهودی معمولاً از طریق روانشناسی یا جامعه شناسی فیلتر می شود. با این حال، ادموند هوسرل، پدر پدیدارشناسی، ابتدا در ریاضیات آموزش دیده بود و به این دلیل وارد عرصه فلسفه شد که تشخیص داد مبانی نظری علم مدرن در حال فروپاشی است. او پیش‌بینی کرد که اگر این وضعیت اصلاح نشود، انسان‌های مدرن در نهایت به نگرش شک‌گرایی مطلق، نسبی‌گرایی و عمل‌گرایی دچار خواهند شد. پس از جنگ جهانی اول، او این مشکل نظری را بیشتر و بیشتر در آشفتگی اجتماعی اروپا منعکس کرد و افکارش به نیاز به تجدید 3 در تمام سطوح زندگی معطوف شد. در سال 1937، زمانی که نازیسم در آلمان پیروز شد و اروپا در آستانه جنگ جهانی دوم بود، آخرین اثر مهم خود را به نام 4 بحران علوم اروپایی و فلسفه استعلایی نوشت.

The thesis of this essay may be stated quite briefly: Vatican II is a demonstration­ model of the phenomenological method employed on an international scale. It exemplifies the final developmental stage, postulated by Husserl, of an inter­ subjective phenomenology which would take its point of departure, not from individual subjectivity, but from transcendental intersubjectivity. Vatican II, accordingly, offers a unique application of a universal transcendental philosophy in the field of religious reflection for the practical purposes of moral and socio­ cultural renewal. Phenomenology, as a distinctively European development, is relatively un­ known in America - at least in its pure form. Our contact with this style of 1 intuitive reflection is usually filtered through psychology or sociology. How­ ever, Edmund Husserl, The Father of Phenomenology, was originally trained in mathematics, and he entered the field of philosophy because he recognized 2 that the theoretical foundations of modern science were disintegrating. He foresaw that, unless this situation were rectified, modern men would eventually slip into an attitude of absolute scepticism, relativism, and pragmatism. After the First World War he saw this theoretical problem mirrored more and more in the social turbulence of Europe, and his thoughts turned to the need for a 3 renewal at all levels of life. In 1937 when Nazism was triumphant in Germany, and Europe on the brink of World War II, he wrote his last major work, The 4 Crisis of European Sciences and Transcendental Philosophy.