Variability of air temperature and atmospheric precipitation in the Arctic

حداقل از اواخر قرن مشخص شده است که مناطق قطبی نقش بسیار مهمی در شکل گیری آب و هوای زمین دارند. همچنین امروزه مشخص شده است که آنها حساس ترین مناطق به تغییرات آب و هوایی هستند و بنابراین مطالعات موردی کاملی برای تشخیص چنین تغییراتی هستند. جدی ترین مانع بر سر راه مطالعه اقلیمی و سایر عناصر جغرافیایی نواحی قطبی (از جمله قطب شمال) همواره شرایط سخت اقلیمی حاکم بر این مناطق بوده است. به دلیل این شرایط شدید، تحقیق در مورد عناصر خاص سیستم آب و هوایی (از جمله جو) در اینجا بسیار دیرتر از عرض های جغرافیایی پایین تر آغاز شد. به عنوان مثال، کل منطقه قطب شمال تا اواخر دهه 1940 به اندازه کافی با شبکه ای از ایستگاه های هواشناسی پوشیده نشده بود (و حتی در آن زمان نیز مناطق بزرگی از قطب شمال و قسمت داخلی گرینلند وجود داشت که هیچ اطلاعاتی در مورد آنها در دسترس نبود). احتمالاً به همین دلیل است که تا آغاز دهه 1990 مجموعه‌ای از کارها ظاهر نشدند که هر گونه تغییر اقلیمی عمیق را برای قطب شمال به عنوان یک کل تجزیه و تحلیل می‌کردند. در حالی که تعداد قابل توجهی از مقالات قبل از این دوره منتشر شده بود، اکثر آنها مطالعات محلی بودند که اطلاعات بسیار محلی را ارائه می‌کردند، اندازه‌گیری دمای هوا را ارائه می‌کردند، اما اغلب موارد دیگری را ارائه نمی‌دادند.

It has been known at least since the end of the century that the polar areas play a very important role in the formation of the Earth’s climates. It is also known today that they are the most sensitive regions to climatic change, and are thus perfect case studies for the detection of such changes. The most serious obstacle to the study of climatic and other geographical elements of the polar areas (including the Arctic) has always been the severe climatic conditions which prevail in these regions. Because of these extreme con- tions, research into particular elements of the climatic system (including the atmosphere) began here much later than it did in lower latitudes. For instance, the whole area of the Arctic was not sufficiently covered with a network of meteorological stations until the late 1940s (and even then there were large areas of the central Arctic and the Greenland interior for which no data were available). This is probably why it was not until the start of the 1990s that a body of work began to appear which analysed in any depth climatic variability for the Arctic as a whole. While a considerable number of papers had been p- lished before this period, most of them were local studies presenting highly localised information, providing air temperature measurements but often little else.