دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Federico Martinez Roda
سری:
ناشر:
سال نشر: 2012
تعداد صفحات: 0
زبان: Spanish
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 6 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب وارلا: تواریخ، تاریخ، خاطرات
در صورت تبدیل فایل کتاب Varela به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب وارلا نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
خوزه انریکه وارلا (1891-1951) یکی از مهمترین سربازان اسپانیایی قرن بیستم بود. او که همراه فرانکو در مراکش بود، فرماندهی نیروهای بومی را برعهده داشت که خطرناک ترین موقعیت برای افسران جوان بود، و توانایی فرماندهی واقعی و تخصص نظامی را به نمایش گذاشت که دو برنده جایزه را برای او به ارمغان آورد، چیزی که در ارتش بی نظیر بود. هنگامی که جنگ داخلی آغاز شد، فرانکو او را به فرماندهی نیروهایی که در نوامبر 1936 به مادرید حمله کردند، قرار داد و پس از جنگ، او را به عنوان وزیر ارتش منصوب کرد. او از این سمت نظارت بر انتقال نظامی به صلح و آماده سازی ارتش برای چالش های جنگ جهانی را انجام داد. با توجه به اصول عمیق مذهبی و اخلاقی خود، او تمام تلاش خود را برای جلوگیری از تعهد جنگی بین اسپانیا و آلمان نازی انجام داد. او سرانجام در سال 1942 پس از قربانی شدن در حمله ای که توسط برخی فالانژیست ها انجام شد، استعفا داد. با این حال، او اعتماد فرانکو را از دست نداد، و او در سال 1945 او را به عنوان کمیساریای عالی حفاظت از مراکش منصوب کرد. او در آنجا دانش گسترده خود را از کشور و استعداد خود در مدیریت، با بیشترین احترام به آداب و رسوم و مذهب، روابط نشان داد. با ساکنانش .
José Enrique Varela (1891-1951) fue uno de los militares españoles más importantes del siglo XX, empezó su carrera como soldado raso y la terminó como capitán general. Compañero de Franco en Marruecos, estuvo al mando de las tropas indígenas, el puesto de mayor peligro para los oficiales jóvenes, y demostró una verdadera capacidad de mando y pericia militar que le valieron dos Laureadas, algo sin igual en el ejército. Cuando estalló la guerra civil, Franco le puso al mando de las fuerzas que asaltaron Madrid en noviembre de 1936 y, tras la contienda, le nombró ministro del Ejército. Desde este puesto llevó a cabo la supervisión de la transición militar a la paz y la preparación del ejército para los desafíos de la guerra mundial. Por sus profundos principios religiosos y morales, hizo todo lo posible para evitar un compromiso bélico de España con la Alemania nazi. Finalmente dimitió en 1942 tras ser víctima de un atentado perpetrado por unos falangistas. Sin embargo, no perdió la confianza de Franco, que le nombró alto comisario del protectorado de Marruecos en 1945. Allí demostró su amplio conocimiento del país y su talento para administrar, con el mayor respeto hacia sus costumbres y religión, las relaciones con sus habitantes.