دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Antonin Artaud
سری:
ISBN (شابک) : 9788557000803
ناشر: Rizoma Editorial
سال نشر: 2017
تعداد صفحات: 0
زبان: Portuguese
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 82 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Van Gogh: O Suicidado pela Sociedade به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ون گوگ: خودکشی توسط جامعه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
آنتونین آرتو. نامی که به چندین معنی مرتبط است: پناهگاه، مواد مخدر، تئاتر، یا نادانی ساده. هیچ یک از اینها برای نشان دادن نیروی زندگی او کافی نیست. نوعی پیامبر دنیای جدید که حقیقت منبعی برای تفسیر واقعیت و آشکار کننده همه اسرار آن باشد. در سال 1896 متولد شد که از همان ابتدا با ننگ درونگرایی و به حاشیه رانده شدن اجتماعی مشخص شد. او به تنهایی بزرگ شد و استریندبرگ، نیچه، نروال و بودلر را خواند. همه شبیه به خودش، مثل «انعکاس آینه سایههای بیگانگان». به خاطر اخلاق ویکتوریایی اواخر قرن نوزدهم، همه نفرین شده و مرتد. پاریس در دهه 1920 مملو از احساسات سیاسی و بحث های کافه ای بود. در این بحثها، آرتو را میبینیم که با هنرمندان سوررئالیست متحد شدهاست و سعی میکند استانداردهای هنر آن زمان را بشکند. شرایط انسان و نیاز آنها به احساس جهان هستی برای آنها فراتر از طرح های جزمی و استانداردهای از پیش تعیین شده بود. ناهمگونی باعث تقسیم شد. در حالی که گروه برتون ادغام جنبش را در یک مبارزه مستقیم سیاسی پیشنهاد کرد، نویسنده O Tempo eo Seu Sosia پرچمهای آنارشیسم و جستجوی فرهنگهای بومی، فارغ از «تمدن ماشینها» را برافراشت. در طول دهه 1930، او در آمریکای مرکزی و مکزیک در جستجوی این فرهنگ ناب جدید سفر کرد. بعداً به ایرلند سفر می کند و دوباره جستجوی او در میان معابد سلتیک آن کشور با شکست مواجه می شود. این ناامیدی منجر به ناامیدی و انزوای کامل از جامعه می شود. در سال 1938، او را در دیوانگاه رودز فرانسه بستری کردند. او در آنجا مهمترین اثر خود را می نویسد، نوعی آهنگ کشف: ون گوگ، خودکشی توسط جامعه. برای آرتو، نقاش هلندی نقطه عطف همذات پنداری او با خلقت بود. چند ماه پس از نوشتن این اثر، در بهار 1948 خودکشی کرد.
Antonin Artaud. Um nome ligado a vários significados: manicômios, drogas, teatro, ou ao simples desconhecimento. Nada disso é suficiente para representar a força de sua vida. Uma espécie de profeta de um novo mundo, onde a verdade seria fonte de interpretação da realidade e reveladora de todos os seus mistérios. Nasceu em 1896, marcado desde o início pelo estigma da introversão e marginalização social. Cresceu sozinho, lendo Strindberg, Nietzsche, Nerval e Baudelaire. Todos semelhantes a ele mesmo, como “reflexos de espelhos das sombras dos alienados”. Todos malditos e renegados, para a moral vitoriana do fim do século XIX. Paris, em 1920, transbordava em paixões políticas e discussões de cafés. Nestas discussões, encontramos Artaud, aliado aos artistas do Surrealismo, tentando romper os padrões da arte de época. A condição humana e sua necessidade de sentir o universo, para eles, iam além de esquemas dogmáticos e padrões preestabelecidos. A heterogeneidade provocou a divisão. Enquanto o grupo de Breton propunha integrar o movimento numa luta política direta, o autor de O Tempo e seu Sósia levantava as bandeiras do anarquismo e da procura de culturas autóctones, livres da “civilização das máquinas”. Durante toda a década de 1930 viaja pela América Central e México em busca dessa nova cultura pura. Posteriormente, viaja à Irlanda e outra vez sua procura falha entre os templos celtas daquele país. Esta frustração o leva ao desespero e isolamento total da sociedade. Em 1938 é internado no asilo de alienados de Rodez, na França. Lá escreve sua obra mais importante, uma espécie de canto à descoberta: Van Gogh, o Suicidado pela Sociedade. Para Artaud, o pintor holandês foi o marco de sua identificação com a criação. Alguns meses depois de escrever esta obra, suicida-se, na primavera de 1948.