Value at Risk für Kreditinstitute: Erfassung des aggregierten Marktrisikopotentials

ارزش در معرض خطر خود را در مؤسسات اعتباری تثبیت کرده است، اما معیار جهانی ریسک نیست که برای همه موقعیت‌ها و ریسک‌ها به یک اندازه مناسب باشد، همانطور که اغلب تصور می‌شود. مسئولین باید محدودیت های رویه های اساسی را بدانند تا بتوانند تصمیمات مناسب بگیرند. کریستوف مایر با استفاده از ارزش در معرض ریسک، احتمالات و محدودیت‌های ارزیابی ریسک را در سطح کلی بانک تحلیل می‌کند و نشان می‌دهد که اکثر مدل‌های ارزش در معرض ریسک مبتنی بر مقدمات محدودکننده‌ای هستند که آشکارا با یافته‌های تجربی در تضاد هستند. این امر عینیت، قابلیت اطمینان و اعتبار ارزش در معرض خطر و در نتیجه مناسب بودن آن به عنوان معیار ریسک برای کل بانک را زیر سوال می برد. نویسنده اقدامات ریسک جایگزین را مورد بحث قرار می‌دهد، کسری‌های اساسی ارزش در معرض خطر را بررسی می‌کند و راه‌حل‌های جایگزین در مورد نحوه اجتناب از آنها ارائه می‌دهد.

Value at Risk hat sich in Kreditinstituten durchgesetzt, ist aber nicht das universale, für alle Positionen und Risiken gleichermaßen geeignete Risikomaß, für das es oftmals gehalten wird. Die Verantwortlichen sollen die Grenzen der zugrundeliegenden Verfahren kennen, um sachgerechte Entscheidungen treffen zu können. Christoph Meyer analysiert Möglichkeiten und Grenzen der Risikoerfassung auf Gesamtbankebene mit Value at Risk und zeigt, daß die meisten Value-at-Risk-Modelle auf restriktiven Prämissen beruhen, die in deutlichem Widerspruch zu empirischen Befunden stehen. Objektivität, Reliabilität und Validität des Value at Risk und somit seine Eignung als Risikomaß für die Gesamtbank werden dadurch in Frage gestellt. Der Autor diskutiert alternative Risikomaße, erarbeitet die grundlegenden Defizite des Value at Risk und gibt Lösungsalternativen vor, wie diese vermieden werden können.