Valerii Chkalov. Soviet Pilot as New Soviet Man

دسته بندی: تاریخ
ویرایش:  
نویسندگان: Bergman J.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 19 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 4 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 45,000

مقاله چاپ شده در «ژورنال تاریخ معاصر». - 1998. - جلد. 33 — شماره 1 (ژانويه) — صفحات 135-152 مورخين در غرب مطالب زيادي درباره استالين و استالينيسم نوشته اند. در دو دهه اول پس از مرگ استالین در سال 1953، زمانی که بقای اتحاد جماهیر شوروی قطعی به نظر می رسید و پتانسیل آن برای رشد بیشتر قابل توجه بود، مورخان غربی که در مورد استالین می نوشتند عموماً تأکید کردند که او چقدر در بسیج نهادهای قهری که از لنین به ارث برده بود مهارت داشت. نوسازی اقتصاد روسیه؛ این واقعیت که استالین می‌توانست امنیت سیاسی خود را در همان زمان حفظ کند، گواه دیگری بر برتری او به عنوان یک سیاستمدار و دوام نظام شوروی در کل بود. عمدتاً به دلیل اینکه قدرت شوروی در دهه‌های 1950 و 1960 بسیار بیشتر از زمانی بود که بلشویک‌ها در ابتدا به قدرت رسیدند، تأکید بر ظهور اتحاد جماهیر شوروی به عنوان یک قدرت جهانی و نسبت دادن مسئولیت اصلی به استالین کاملاً طبیعی به نظر می‌رسید. سیاست‌ها، عمدتاً صنعتی‌سازی و جمع‌آوری کشاورزی، که این تحول را ممکن ساخت. با این حال، از آنجایی که اتحاد جماهیر شوروی در دهه 1970 شروع به رکود کرد، و در نتیجه شبیه به یک سیستم سیاسی "غربی" تر از آنچه در زمان مشغول به کار در این پروژه های عظیم مهندسی اجتماعی به نظر می رسید، بسیاری از مورخان در غرب رژیم برژنف را تفسیر کردند. و حتی استالین از نظر مقولات و مفاهیم وام گرفته شده از علوم سیاسی و جامعه شناسی غرب. این مورخان با توصیف نظام شوروی به عنوان مجموعه ای از گروه های ذینفع رقیب، و جمعی سازی و ترور به عنوان پیامد فشارهای حوزه های انتخابیه در داخل و خارج از حزب کمونیست، نقش استالین را در این رویدادها و به طور کلی در تاریخ شوروی به طور قابل توجهی کاهش دادند.

Article published in the «Journal of Contemporary History». — 1998. — Vol. 33 — No. 1 (Jan.) — pp. 135-152 Historians in the West have written a great deal about Stalin and Stalinism. In the first two decades after Stalin's death in 1953, when the survival of the Soviet Union appeared certain, and its potential for further growth quite considerable, western historians writing about Stalin generally emphasized how adept he was at mobilizing the coercive institutions he inherited from Lenin to modernize Russia's economy; the fact that Stalin was able to preserve his own political security at the same time seemed further proof of his superiority as a politician, and of the durability of the Soviet system as a whole. Largely because Soviet power in the 1950s and 1960s was so much greater than it had been when the Bolsheviks originally came to power, it seemed only natural to stress the emergence of the Soviet Union as a global power, and to ascribe to Stalin primary responsibility for the policies, principally industrialization and the collectivization of agriculture, that made this transformation possible. However, as the Soviet Union in the 1970s began to stagnate, and thus to resemble a more 'western' political system than it appeared to be when it was engaged in these vast projects of social engineering, many historians in the West interpreted Brezhnev s regime, and even Stalin's, in terms of categories and concepts borrowed from western political science and sociology; by describing the Soviet system as a collection of competing interest groups, and collectivization and the Terror as a consequence of pressures from constituencies within and outside the Communist Party, these historians significantly diminished Stalin's role in these events, and in Soviet history generally.