دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Mauro Folci. A. Cestelli Guidi (editor)
سری: Libri d'artista
ISBN (شابک) : 8822902041, 9788822902047
ناشر: Quodlibet
سال نشر: 2018
تعداد صفحات: 153
زبان: Italian
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 80 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Vacanze. Il generico, l'incompetente, l'inutile tra il 1996 e il 2017 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تعطیلات. عمومی، ناتوان، بی فایده بین سال های 1996 و 2017 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
مرسوم است که هنرمند باهوش را کسی بدانیم که بر روی بقایای بقایا کار میکند، بر روی افراط در معنای غیر مدون کار میکند و اعتبار او به مهارتی بستگی دارد که او بین چینهای سرمایه حرکت میکند، بدون اینکه توسط همسانسازی در هم کوبیده شود. ماشینی که در حرکت همیشگی است. در اینجا، همه اینها دیگر کار نمی کند، دیگر تأخیر زمانی وجود ندارد، زیرا سرمایه عقل عمومی است که ارزش اضافی را در تمام ظرفیت های انسانی انباشته می کند. در عصر درست به موقع، از کارخانه یکپارچه و گسترده، هیچ بقایایی نیست. با این حال، میتوانیم با این نتیجهگیری با ویژگیهای آخرالزمانی بارز مخالفت کنیم، همانطور که در ادامهی فوکو در آخرین دورهای که به بدبینها اختصاص داشت دیدیم، یک سیاست زیستی با نشانهای مثبت، بیان کامل سوژهی خودمختار و خواستار. از این منظر، سیاست زیستی قدرتی نیست که ما تابع آن باشیم، بلکه قدرتی است که می توانیم اعمال کنیم. (برگرفته از متن کنفرانس نمایشی La mano، اجرا شده در دوران اشغال 2012، کلیسای سن کارپوفورو، میلان.)
«Si è soliti pensare l'artista intelligente come uno che lavora sui resti, sugli eccessi di senso non codificato, e che la sua credibilità dipenda dall'abilità con cui si muove tra le pieghe del capitale senza farsi schiacciare dalla macchina omologante anch'essa in moto perpetuo. Ecco, tutto questo ormai non funziona più, non c'è più uno scarto temporale dal momento che il capitale è il general intellect, che su tutte le potenzialità umane accumula plusvalore. Nell'epoca del just in time, della fabbrica integrata e diffusa, non ci sono resti. Eppure a questa conclusione dai tratti marcatamente apocalittici possiamo contrapporre, come abbiamo visto seguendo il Foucault dell'ultimo corso dedicato ai cinici, una biopolitica di segno positivo, piena espressione del soggetto autonomo e desiderante. Da questo punto di vista la biopolitica non è un potere al quale siamo soggetti ma una potenza che possiamo esercitare.» (Dal testo della conferenza performativa La mano, eseguita durante Occupy 2012, chiesa di San Carpoforo, Milano.)