Uterine Function: Molecular and Cellular Aspects

طراحی جلو، نقاشی لئوناردو داوینچی از جنین در رحم، به عنوان نقطه شروع این کتاب انتخاب شد. این لئوناردو بود که در یادداشت ها و نقاشی های خود ترکیب هنری و ثبت دقیق آناتومی بدن انسان را با هم ترکیب کرد. لئوناردو آناتومی انسان را به منظور اجرای نقاشی های هنری مطالعه کرد. هدف او شفاف سازی شکل و عملکرد اندام های انسان از جمله اندام های تناسلی بود. او تحقیقات گسترده خود را با نمایش گرافیکی دنبال کرد و در نتیجه ثبت سوابق را به عنوان مبنای تحقیقات علمی آغاز کرد. سوابق او، نقشه‌های سه‌بعدی دقیق، به دیگران این امکان را می‌داد که یافته‌های او را بازتولید کنند و صحت را آزمایش کنند. نتایج را می توان به روز و اصلاح کرد. تنها پس از این مراحل می توان ناهنجاری ها را مشخص کرد و به عنوان آسیب شناسی تعریف کرد. اگرچه لئوناردو هم هنرمند و هم دانشمند بود، فرض بر این است که از نقاشی‌های آناتومیک او برای بهبود هنرش استفاده می‌شد و بنابراین تلاش علمی در خدمت هنر او بود. آناتومی، زاده علم و هنر، ادغام این دو است و به شاخه ای پذیرفته شده از علوم طبیعی تبدیل شده است. اگرچه هنر و علم در سراسر دوره رنسانس به تعامل خود ادامه دادند، هنر اغلب در خدمت علم قرار گرفت. در طول تاریخ پس از آن، هنر و علم به طور فزاینده ای راه های جداگانه ای را دنبال کردند.

The frontispiece, Leonardo da Vinci's drawing of the embryo in the womb, was chosen as a starting point for this book. It was Leonardo who in his notebooks and drawings combined artistic composition and accurate recording of the anatomy of the human body. Leonardo studied human anatomy in order to execute artistic drawings. His aim was to clarify form and function of human organs including reproductive organs. He followed up his extensive research with graphic representa­ tion and thereby initiated record keeping as a basis of scientific investigation. His records, accurate three-dimensional drawings, allowed others to reproduce his find­ ings and to test for correctness. Results could be updated and refined. Only after these steps can abnormalities be ascertained and defined as pathology. Though Leonardo was both artist and scientist, it is assumed that his anatomic drawings were used to improve his art, and thus scientific endeavor was at the service of his art. Anatomy, the offspring of science and art, is an integration of the two and became an accepted branch of the natural sciences. Although art and science continued to interact throughout the Renaissance, art was often placed in the service of science. In the course of history that followed, art and science in­ creasingly followed separate ways.