Using Rational-Emotive Therapy Effectively: A Practitioner’s Guide

مفهوم‌سازی اولیه این کتاب بسیار محدودتر از محصول نهایی بود. با این باور شروع کردم که اگر گروهی از متخصصان متخصص درمان عقلانی عاطفی (RET) با اعتبار ادبی تثبیت شده در مورد نحوه برخورد آنها با مشکل اصلاح غیرمنطقی بودن بنویسند، روشنگر خواهد بود. بسیاری از تمرین‌کنندگان RET با تمام سطوح تجربه، از یک سو، شیفته اقتصاد، دقت و دقت بینش روان‌شناختی هستند که تئوری RET ارائه می‌کند، اما از سوی دیگر، به همان اندازه از ناتوانی خود در انجام آن ناامید هستند. \"متقاعد کردن\" یا در غیر این صورت برخی از مواردی را که با آنها کار می کنند سریعتر یا حتی تغییر دهید. در واقع، خود دینت‌ها اغلب این دیدگاه را بیان می‌کنند که RET روشن‌کننده است، اما در عین حال از ناتوانی خود در ایجاد تغییرات اساسی که RET دعوت می‌کند، متحیر و متحیر می‌بینند. وقتی پروژه را با بسیاری از مشارکت کنندگان در میان گذاشتم که برای تمرین موثر RET به چیزی بیش از تکنیک های مداخله و ارزیابی نوآورانه و مداوم نیاز دارد، عزیزتر شد. به عنوان مثال، راس سل گریگر این دیدگاه را بیان کرد که پیش از آن که بسیاری از دیانت ها بتوانند تغییرات قابل توجهی را در تفکر خود نشان دهند، باید کار پیش نیاز بیشتری در مورد سیستم های ارزشی و فلسفی دینت ها - شامل مسئولیت شخصی و فلسفه شادی - انجام شود. سوزان والن مسائل کلی را مطرح کرد که چگونه RET می تواند در درمان اختلالات عاطفی ناشی از بیولوژیک موثر باشد.

The initial conceptualization of this book was much more narrow than the final product that has emerged. I started out believing that it would be enlightening to have a group of acknowledged rational-emotive therapy (RET) expert practitioners with well-established literary credentials write about how they approach the problem of modifying dient irrationality. Many RET practitioners of all levels of experience are, on the one hand, enamored of the economy, the precision, and the accuracy of psychological insight that RET theory offers, but they are, on the other hand, equally frustrated by their own inability to "persuade" or otherwise change some of the dients they work with more quickly or even at all. Indeed, dients themselves frequently express the view that RET is illuminating, yet they find themselves at the same time puzzled and perplexed by their inability to make the substantial changes that RET invites. It became dearer as I discussed the project with many of the contrib­ utors that to practice RET effectively requires more than just innovative and persistent assessment and intervention techniques. For example, Rus­ sell Grieger expressed the view that more prerequisite work needs to be done on the value and philosophical systems of dients-induding person­ al responsibility and the philosophy of happiness-before many dients can show significant shifts in their thinking. Susan Walen raised the gener­ al issues of how effective RET can be in the treatment of biologically driven affective disorders.