Urodynamics: Upper and Lower Urinary Tract II

در پیشگفتار Urodynamics - Upper and Lower Urinary Tract توسط LUTZEYER و MELCHIOR (Springer-Verlag 1973) به گواه استفاده از معاینات عملکردی در سایر بخش های پزشکی اشاره شده است: \"بدیهی است که متخصص قلب از استفاده می کند. EeG نه فقط به طور معمول، بلکه به طور مداوم در یک بخش مراقبت های ویژه، جایی که کامپیوتری است و همیشه در حال تماس است. همچنین در گاستروانترولوژی و ریه شناسی این امر بدیهی است که یک تجزیه و تحلیل عملکردی مبتنی بر خواندن پروب های الکترونیکی مختلف است. با این حال، در اورولوژی، ما تمایل داریم به کنترل نوری توسط سیستوسکوپی، داده های ایستا برای رسیدن به یک تفسیر عملکردی که تنها بر اساس این اطلاعات باشد، تکیه کنیم. به طور عمده از نقطه نظر منطق آناتومیک-مورفو در روال بالینی ارزیابی شود، اگرچه در این مورد ما نیز عمدتاً به یک سیستم حمل و نقل فعال مربوط می شویم. در سال 1971، که دوازده سال پس از نشست اورودینامیک در حجم فوق الذکر بر اساس آن شکل گرفت، دومین نشست اورودینامیک در آخن برگزار شد که به نام "باز: مشاهده نشست آخن 1971" نامیده شد. این بود که بررسی کنیم کدام یک از اظهاراتی که بیش از یک دهه قبل بیان شده بود هنوز ارزشمند هستند، چه چیزی باید اضافه یا اصلاح شود، و کدام آزمایش‌ها و نتایج آزمایشی می‌توانند از نظر بالینی استفاده شوند.

The preface to Urodynamics - Upper and Lower Urinary Tract edited by LUTZEYER and MELCHIOR (Springer-Verlag 1973) mentions the self-evidence of using functional examinations in other medical de­ partments: "It is self-evident that the cardiologist uses the EeG not just routinely, but continuously in an intensive-care unit, where it is computerized and always on call. It is self-evident, too, in gastro­ enterology and pulmology that a functional analysis is based on readings of different electronic probes. In urology, however, we tend to rely on optical control by cystoscopy, static data in order to reach a functional interpretation that is based on this information alone. " Referring to the preface mentioned above, especially the upper uri­ nary tract is said to be assessed mainly from an anatomic-morpho­ logic point of view in the clinical routine, though in this case we are also mainly concerned with an active transport system. 1971, which the Twelve years after the urodynamic meeting in above-mentioned volume was based on, a second urodynamic meet­ ing took place in Aachen that was called and also dealt with "Re-: viewing the Aachen 1971 Meeting. " Its purpose was to review which of the statements that had been made more than a decade before were still valuable, what had to be added or revised, and which ex­ perimental tests and results could be clinically applied.