Urinary Enzymes: in Clinical and Experimental Medicine

علاقه و تحقیق در مورد آنزیم شناسی ادراری حدود سه دهه پیش با گزارش هایی مبنی بر افزایش آنزیم های ادراری در بیماری های کلیه و دستگاه ادراری تحریک شد. از بیش از 40 هیدرولاز، اکسیدوردوکتاز، ترانسفراز و لیاز شناسایی شده در ادرار انسان و حیوان، تنها ده یا بیشتر به عنوان شاخص های تشخیصی استفاده می شود. شناخت توزیع کمی آنزیم‌ها در بخش‌های مختلف آناتومیکی و عملکردی نفرون و پیشرفت در درک ما از کار با پروتئین‌ها توسط کلیه، ارتباط الگوهای فعالیت آنزیم ادراری را با عملکردهای فیزیولوژیکی و پاتوفیزیولوژیک نفرون ممکن کرده است. اعتماد به ارزش تشخیصی آنزیم های ادراری در میان پزشکان و دانشمندان اتفاق نظر ندارد. دلیل اصلی اختلاف نظر ممکن است این باشد که تنوع داده ها از تنوعی که در آنزیم شناسی تشخیصی آنزیم های پلاسمای خون به آن عادت کرده ایم بیشتر است. برخلاف آنزیم‌های پلاسما، که توسط یک محیط «آنزیم‌پسند» محافظت می‌شوند، آنزیم‌های آزاد شده در ادرار با محیط «آنزیمی متخاصم» مواجه می‌شوند: پروتئین محافظ وجود ندارد یا کم، pH متغیر، حجم متغیر، متابولیت متغیر و غلظت نمک، غلظت متغیر آنزیم در هیبیتورها. از طریق پیشرفت در روش شناسی برخی از این عوامل اکنون قابل کنترل هستند. استانداردسازی دوره‌های جمع‌آوری ادرار و درمان پیش از آنالیز به اندازه بهینه‌سازی روش‌های سنجش مهم است.

Interest and research in urinary enzymology were incited about three decades ago by reports that urinary enzymes are elevated in diseases of the kidney and urinary tract. Of the more than 40 hydrolases, oxidoreductases, transferases, and lyases identified in human and animal urine, only ten or so are being used as diagnostic indicators. Recognition of the quantitative distribution of enzymes in the various anatomical and functional parts of the nephron and advances in our understanding of the handling of proteins by the kidney have made it possible to associate urinary enzyme activity patterns with physiological and pathophysio­ logical functions of the nephron. Confidence in the diagnostic value of urinary enzymes is not unanimous among clinicians and among scientists. The main reason for the difference in opinion may well be that the variability in data exceeds the variability one is accustomed to in the diagnostic enzymology of blood plasma enzymes. In contrast to plasma enzymes, which are protected by an "enzyme friendly" milieu, enzymes released into the urine encounter an "enzyme hostile" environ­ ment: no or little protective protein, variable pH, variable volume, variable metabolite and salt concentrations, variable concentrations of enzyme in­ hibitors. Through advances in methodology some of these factors can now be controlled; standardization of urine collection periods and preanalytical treat­ ment are as important as optimization of assay methods.