Untersuchung des Schmiedevorganges in Hammer und Presse, insbesondere hinsichtlich des Steigens

فرایند شکل دهی در چکش و پرس همواره موضوع محاسبات و آزمایشات بوده است. کارهای قدیمی تر عمدتاً با فشرده سازی آزاد بین مسیرهای مسطح سروکار دارند و هدف آن تعیین مقاومت تغییر شکلی است که رخ می دهد. فقط کارهای جدیدتر شکل گیری در قالب را بررسی می کند. تمرکز بر روی سوالات مربوط به کار مورد نیاز و بهترین راه برای پر کردن حکاکی است. از آنجایی که این فرآیند کاملاً درگیر است، بسیاری از سؤالات تا به امروز بی پاسخ مانده اند که هدف این کار بررسی آنها است. ارزیابی مهم‌ترین نتایج بررسی‌های قبلی نشان داد که آشفتگی خالص بین مسیرهای مسطح نقش بیشتری در شکل‌گیری در قالب نسبت به آنچه در ابتدا تصور می‌شد بازی می‌کند. در ابتدای شکل خالی فقط در قالب بدون فشار دادن به قالب ناراحت می شود، و در پایان شکل گیری دوباره یک فرآیند تقریباً نابسامان ایجاد می شود. اگر سوراخی از قبل ظاهر شده باشد، این سوراخ فشرده می شود تا جرمی که از آن به داخل جابجا می شود باعث پر شدن حفره شود. برای بررسی کل فرآیند، ابتدا باید فشرده سازی مجددا بررسی شود. مربوط به برهم زدن در ابتدای شکل‌دهی، آزمایش‌های برهم زدن با نسبت قطر به ارتفاع d/h < 1 انجام شد، در حالی که یک سری آزمایش با d/h > 100 شبیه آهنگری فرز است. اهمیت ویژه ای به اندازه گیری توزیع تنش فشاری بر روی سطوح فشار داده شد، زیرا این برای ارزیابی صعود مورد بررسی بعدی مهم است.

Der Umformvorgang in Hämmern und Pressen ist immer wieder Gegenstand von Rechnung und Versuch gewesen. Die älteren Arbeiten beschäftigen sich hauptsächlich mit dem freien Stauchen zwischen ebenen Bahnen und haben zum Ziel, den dabei auftretenden Formänderungswiderstand zu be­ bestimmen. Erst jüngere Arbeiten untersuchen die Umformung im Gesenk. Dabei stehen Fragen nach dem Arbeitsbedarf und dem besten Ausfüllen der Gravur im Vordergrund. Weil der Vorgang ziemlich verwickelt ist, blieben bis auf den heutigen Tag noch viele Fragen offen, denen nach­ zugehen Zweck dieser Arbeit ist. Die Auswertung der wichti~sten Ergebnisse der früheren Untersuchungen ließ erkennen, daß das reine Stauchen zwischen ebenen Bahnen am Umformen im Gesenk einen stärkeren Anteil hat als man zunächst annimmt. Im An­ fang wird der Rohling im Gesenk nur gestaucht, ohne in die Gesenkform gepreßt zu werden, und am Schluß der Umformung tritt abermals ein fast reiner Stauchvorgang auf; wenn nämlich bereits Grat ausgetreten ist, wird eben dieser Grat gestaucht, damit die aus ihm nach innen verdrängte Masse die Füllung des Hohlraums bewirkt. Für die Durchleuchtung des Gesamtvorganges mußte deshalb zunächst er­ neut das Stauchen untersucht werden. Entsprechend dem Stauchen zu Beginn der Umformung wurden Stauchversuche mit einem Durchmesser-Höhen­ verhältnis d /h < 1 angesetzt, während eine Versuchsreihe mit d/h> 1 o 0 dem Schmieden des Grates ähnelt. Hierbei wurde besonderer Wert auf das Messen der Druckspannungsverteilung an den Preßflächen gelegt, weil diese für die Beurteilung des anschließend untersuchten Steigens be­ deutungsvoll ist.