Unternehmung Wozu?: Die identifikatorische Herausforderung

نویسنده سوالات کلیدی مانند "شرکت چرا؟ ... کجا ... برای چه کسی؟" را در کاهش روشمند به مشروعیت اجتماعی هدایت می کند و بنابراین، به عنوان یک اقتصاددان، به پاسخ های دقیق تری از آنچه که بوده است می رسد. قادر به کسب در اقتصاد تا کنون جرأت داشتند. یک مفهوم مدیریت به طور قطعی برای خواننده آشکار می شود که توسط اصطلاحات خود هویت، عضویت، خلاقیت، تعیین هدف به عنوان یک فرآیند مستمر شناسایی تعیین می شود. چهار پایان‌نامه راهنما در طول این تحقیق اجرا می‌شوند: 1. شرکت باید به‌طور بنیادی خود را نه تنها نسبت به جامعه، بلکه نسبت به کارکنانش نیز مشروعیت بخشد، یعنی پرسش‌های «شرکت چرا؟» و «انسان بودن چرا؟» هر دو در داخل. و در خارج به عنوان یک واحد رویکرد. 2. در نتیجه، شرکت به زودی چشم‌اندازهای خود را برای وظایف واقعی موفق اقتصادی و اجتماعی خود باز می‌یابد و به این ترتیب ساختار اجتماعی جدیدی را به دست می‌آورد. مهمتر از همه، سلسله مراتب مجدداً ظاهر جدیدی نخواهد داشت، اما همه افراد در شرکت خود را با همکاری در عضویت و کارآفرینی مشترک ادغام خواهند کرد. 3. هویت شرکتی حاصل فرآیندی است، فرآیندی مستمر. به همین دلیل، تفکر فرآیندی اهمیت فوق‌العاده‌ای دارد، مهم نیست که مفاهیم سیستم تا چه اندازه ممکن است از نظر فناوری در جزئیات باقی بمانند. در گسترده‌ترین مفهوم، فرآیند خودشناسی در شرکت یک فرآیند هدف‌یابی مداوم است که مشارکت‌کنندگان آزادانه در آن مشارکت دارند. 4. سود عینی: بازیابی چشم‌اندازی پایدار برای بقا، فراتر از فشار فرضی جهانی‌سازی و مقررات‌زدایی. ویژگی ها و فرصت های خلاقانه ای که قبلا تصور نمی شد برای کارآفرینی جدید به دست آورید. کارآفرینی به هیچ وجه اضافی نیست. اما سهم تعیین کننده کارآفرین در "تخریب خلاق" بسیار فراتر از شومپیتر است. یک تغییر پارادایم؟ شاید. اما چنین چیزی تنها در صورتی می تواند موفقیت آمیز باشد که شخص خودشناسی را به عنوان ملات اختراع برای بلوک های ساختمانی قدیمی تلقی نکند، بلکه به "اثبات شده" نگاه کند و در اینجا نیز جرات طرح های جدید را داشته باشد. Meyer-Faje یک کتاب دستور غذا ارائه نمی کند، بلکه یک راهنمای برای بازاندیشی دیرهنگام است. پیامی که می‌تواند مدیریت، مدیریت کسب‌وکار، روان‌شناسی صنعتی، آموزش کسب‌وکار و اخلاق کسب‌وکار، به‌ویژه فعالیت‌های تجاری را به همان اندازه برانگیزد.

Der Autor führt Schlüsselfragen wie "Unternehmung wozu? ... wohin ... für wen?" in methodischer Reduktion auf die gesellschaftliche Legitimierung zurück und gelangt so, als Ökonom, zu weiterführenderen Antworten, als sie bisher in den Wirtschaftswissenschaften gewagt wurden. Schlüssig entfaltet sich für den Leser ein Managementkonzept, bestimmt durch die Begriffe Selbstidentität, Membership, Konkreativität, Zielfindung als kontinuierlicher identifikatorischer Prozeß. Vier Leitthesen durchziehen den Untersuchungsgang: 1. Die Unternehmung muß sich nicht nur gegenüber der Gesellschaft, sondern auch gegenüber ihren Mitarbeitern radikal neu legitimieren, also auch innen wie außen die Fragen "Unternehmung wozu?" und "Mensch sein wozu?" als Einheit angehen. 2. Dadurch wird die Unternehmung alsbald wieder sehend für ihre eigentlichen ökonomisch und gesellschaftlich erfolgreichen Aufgaben, und sie erhält als solche eine neue Sozialgestalt. Vor allem Hierarchie erhält nicht wieder einmal ein neues Gewand, sondern alle Menschen in der Unternehmung integrieren sich kooperativ in Membership und Coentrepreneurship. 3. So entstehende Unternehmensidentität ist ein Vorgang, ein kontinuierliches Werden. Deshalb bekommt Prozeßdenken einen übergeordneten Stellenwert, so unverzichtbar Systemkonzeptionen technologisch im einzelnen bleiben mögen. Der selbstidentifikatorische Prozeß in der Unternehmung ist im weitesten Sinne ein kontinuierlicher Zielfindungsprozeß, in den sich die Beteiligten frei einbringen. 4. Der konkrete Nutzen: Rückgewinnung einer nachhaltigen Überlebensperspektive, jenseits von vermeintlichen Globalisierungs- und Deregulierungszwängen. Zugewinn bisher ungeahnter konkreativer Qualitäten und Chancen für ein neues Unternehmertum. Unternehmertum als solches wird keineswegs überflüssig. Doch der entscheidende Beitrag des Unternehmers zur "schöpferischen Zerstörung" geht weit über Schumpeter hinaus. Ein Paradigmawechsel? Vielleicht. Ein solcher könnte aber nur gelingen, wenn man Selbstidentifikation nicht als Patentmörtel für alte Bausteine betrachtet, sondern "Bewährtes" sichtet und auch hier neues Design wagt. Meyer-Faje legt kein Rezeptbuch, sondern einen Anleitung zum überfälligen Umdenken vor. Eine Botschaft, die Management, Betriebswirtschaftslehre, Betriebspsychologie, Wirtschaftspädagogik und Wirtschaftsethik, nicht zuletzt die Wirtschaftspraxis gleichermaßen zu provozieren vermag.