Unsettling Partition: Literature, Gender, Memory

تجزیه هند در سال 1947 تولد دو دولت-ملت مدرن و پایان استعمار بریتانیا در جنوب آسیا بود. حرکت به سوی «راه حل دو ملت» با مهاجرت بی‌سابقه جمعی (بیش از دوازده میلیون نفر) به و از مناطقی که تبدیل به هند و پاکستان می‌شوند، همراه بود.

نمایش‌های متنوعی از خشونت همراه با این مهاجرت (از جمله آدم‌ربایی و تجاوز جنسی بیش از 75000 زن) را می توان در آثار علمی تخیلی، تاریخی، زندگی نامه ای و اخیر یافت. پارتیشن ناراحت کننده داستان های کوتاه، رمان ها، شهادت ها و تاریخ نگاری را بررسی می کند که تجارب زنان از پارتیشن را نشان می دهد. جیل دیدور در مقابل حرکت برای «بازیابی» که به برخی تحقیقات تاریخی در مورد شهادت و بازنمایی داستانی تجارب تقسیم زنان کمک می‌کند، استدلال می‌کند که به کیفیت‌های ادبی روایت‌های زنان که روایت‌های یکپارچه آن دوره را مورد بازجویی قرار می‌دهند و آشفته می‌کنند، توجه شود.

در عوض. دیدور به جای تلاش برای جستجوی «تاریخ پنهان» این زمان، بررسی می‌کند که چگونه ادبی بودن روایت‌های تقسیم‌بندی این امکان را تضعیف می‌کند. پارتیشن های ناراحت کننده سکوت هایی را که در روایت های زنان از خشونت های فرقه ای همراه با تقسیم (تجاوز جنسی، آدم ربایی، آواره شدن از خانواده هایشان) وجود دارد را به عنوان نشانه ای از ناتوانی آنها در یافتن زبانی برای بیان تجربه خود بدون استعاره تفسیر می کند. از پاکی و آلودگی دیدور استدلال می‌کند که این سکوت‌ها و ابهام‌ها در داستان‌های زنان را نباید حل کرد، توضیح داد، ترجمه کرد یا بازیابی کرد، بلکه باید به عنوان نقدی بر پروژه مدرنیته مردسالار فهمید.

The Partition of India in 1947 marked the birth of two modern nation-states and the end of British colonialism in South Asia. The move towards the 'two nation solution' was accompanied by an unprecedented mass migration (over twelve million people) to and from areas that would become India and Pakistan.

Diverse representations of the violence that accompanied this migration (including the abduction and sexual assault of over 75,000 women) can be found in fictional, historical, autobiographical, and recent scholarly works. Unsettling Partition examines short stories, novels, testimonies, and historiography that represent women's experiences of the Partition. Counter to the move for 'recovery' that informs some historical research on testimony and fictional representations of women's Partition experiences, Jill Didur argues for an attentiveness to the literary qualities of women's narratives that interrogate and unsettle monolithic accounts of the period.

Rather than attempt to seek out a 'hidden history' of this time, Didur examines how the literariness of Partition narratives undermines this possibility. Unsettling Partitions reinterprets the silences found in women's accounts of sectarian violence that accompanied Partition (sexual assault, abduction, displacement from their families) as a sign of their inability to find a language to articulate their experience without invoking metaphors of purity and pollution. Didur argues that these silences and ambiguities in women's stories should not be resolved, accounted for, translated, or recovered but understood as a critique of the project of patriarchal modernity.