دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Uniformisation des surfaces de Riemann.. Retour sur un théorème centenaire
دانلود کتاب استاندارد سازی سطوح ریمان .. بازگشت به یک قضیه یک ساله
مشخصات کتاب
Uniformisation des surfaces de Riemann.. Retour sur un théorème centenaire
ویرایش:
نویسندگان: Henri Paul de Saint-Gervais
سری:
ناشر:
سال نشر: 2010
تعداد صفحات: 545
زبان: French
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 4 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 35,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Uniformisation des surfaces de Riemann.. Retour sur un théorème centenaire به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب استاندارد سازی سطوح ریمان .. بازگشت به یک قضیه یک ساله نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب استاندارد سازی سطوح ریمان .. بازگشت به یک قضیه یک ساله
در سال 1907، پل کوبی و هانری پوانکاره تقریباً به طور همزمان قضیه یکنواخت سازی را اثبات کردند: هر سطح ریمان به سادگی متصل به صفحه، دیسک یا کره هم شکل است. یک قرن تمام طول کشید تا به لطف کار گاوس، ریمان، شوارتز، کلاین، پوانکاره و کوبه (از جمله دیگران) جرأت بیان این قضیه و اثبات قانع کننده آن را داشته باشیم. این کتاب دیدگاه هایی را در مورد بلوغ این قضیه ارائه می دهد. تکامل قضیه یکنواخت سازی به موازات ظهور هندسه جبری، ایجاد تحلیل پیچیده، اولین آغاز تحلیل تابعی، تکثیر نظریه معادلات دیفرانسیل خطی، تولد توپولوژی صورت گرفت. قضیه یکنواخت سازی یکی از موضوعات رایج ریاضیات قرن نوزدهم است. مسئله توصیف تاریخ یک قضیه نیست، بلکه مسئله بازگشت به براهین قدیمی، خواندن آنها با چشمان ریاضیدانان مدرن، زیر سؤال بردن اعتبار این برهان ها و تلاش برای تکمیل آنها، تا آنجا که ممکن است، ضمن احترام به آنهاست. دانش آن زمان، حتی در صورت لزوم، با ابزارهای ریاضی مدرن که در اختیار نویسنده آنها نبود. این کتاب برای ریاضیدانان امروزی که مایلند نگاهی به تاریخ رشته خود داشته باشند مفید خواهد بود. همچنین ممکن است به دانشجویان سطح کارشناسی ارشد اجازه دهد تا با استفاده از یک مسیر غیرعادی به این مفاهیم مهم تحقیقات معاصر دسترسی داشته باشند. 1 درجه که هر معادله دیفرانسیل خطی با ضرایب جبری توسط توابع zétafuchsiennes یکپارچه می شود. 2 درجه که مختصات نقاط هر منحنی جبری با توابع فوکسی یک متغیر کمکی بیان می شود. » هانری پوانکاره، 8 اوت 1881
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
En 1907, Paul Koebe et Henri Poincaré démontraient presque simultanément le théorème d'uniformisation : Toute surface de Riemann simplement connexe est isomorphe au plan, au disque ou à la sphère. Il a fallu tout un siècle avant d'oser énoncer ce théorème et d'en donner une démonstration convaincante, grâce au travail de Gauss, Riemann, Schwarz, Klein, Poincaré et Koebe (entre autres). Ce livre propose quelques points de vue sur la maturation de ce théorème. L'évolution du théorème d'uniformisation s'est faite en parallèle avec l'apparition de la géométrie algébrique, la création de l'analyse complexe, les premiers balbutiements de l'analyse fonctionnelle, le foisonnement de la théorie des équations différentielles linéaires, la naissance de la topologie. Le théorème d'uniformisation est l'un des fils conducteurs du XIXe siècle mathématique. Il ne s'agit pas de décrire l'histoire d'un théorème mais de revenir sur des preuves anciennes, de les lire avec des yeux de mathématiciens modernes, de s'interroger sur la validité de ces preuves et d'essayer de les compléter, autant que possible en respectant les connaissances de l'époque, voire, si cela s'avère nécessaire, avec des outils mathématiques modernes qui n'étaient pas à la disposition de leur auteur. Ce livre sera utile aux mathématiciens d'aujourd'hui qui souhaitent jeter un regard sur l'histoire de leur discipline. Il pourra également permetttre à des étudiants de niveau master d'accéder à ces concepts si importants de la recherche contemporaine en utilisant une voie inhabituelle. « 1° que toute équation différentielle linéaire à coefficients algébriques s'intègre par les fonctions zétafuchsiennes. 2° que les coordonnées des points d'une courbe algébrique quelconque s'expriment par des fonctions fuchsiennes d'une variable auxiliaire. » Henri Poincaré, le 8 août 1881
