Unguessed Kinships: Naturalism and the Geography of Hope in Cormac McCarthy

ارزش‌های طبیعت‌گرایی ادبی در یکی از رویایی‌ترین رمان‌نویسان آمریکایی در حال بازی است

شش رمان و نزدیک به سی سال طول کشید تا کورمک مک‌کارتی به موفقیت تجاری دست یابد. برنده جایزه ملی کتاب همه اسب های زیبا، و پس از آن جوایز عمده، پرفروش های بیشتر، و اقتباس های هالیوودی از آثار او. با این حال، این موفقیت‌ها تعهد مک کارتی به شکل قدیمی‌تری از بیان ادبی: طبیعت‌گرایی را پنهان کرده است.

این راز نیست که آثار مک کارتی به مضامین تیره‌تری گرایش دارد: خشونت، وحشیگری، بی‌تفاوتی بی‌رحمانه طبیعت، مضامینی که در نوشته‌های جک لندن یا استفان کرین بی‌جا نیستند. اما طبیعت گرایی ادبی فراتر از داروینیسم ساده شده ای است که بسیاری به آن فکر می کنند. طبیعت ممکن است در دندان و پنجه قرمز باشد و انسان ها بخشی از طبیعت هستند، اما انسانیتی که در ادبیات طبیعت گرا به تصویر کشیده شده است، قادر به عشق، ایثار و معنویت نیز هست.

استیون فرای در خویشاوندی های ناشناخته تمام این ابعاد کار مک کارتی را روشن می کند. مک کارتی در رمان‌ها و نمایشنامه‌هایش هم به‌طور آشکار و هم به‌طور غیرمستقیم با پروژه‌ی سرنوشت آشکار، در درام غربی نفشه‌النهار خونی، رمان‌های تنسی دوران دره تنسی، و مرز اتمی آلاموگوردو در شهرهای دشت. دغدغه‌های مک کارتی عمیقاً مذهبی و فلسفی است و از فلسفه یونان باستان، گنوسیزم، و نیچه و سایر منابع متکی است. فرای برای مک کارتی نه صرفاً به عنوان یک نویسنده طبیعت گرا، بلکه به عنوان یک طبیعت گرا به گسترده ترین مفهوم استدلال می کند. خویشاوندی های نامشخص شامل زمینه های بیوگرافی و تاریخی در هر فصل است که جذابیت متن را نه فقط برای طبیعت گرایان یا محققان مک کارتی، بلکه برای هر کسی که ادبیات جنوب یا غرب را مطالعه می کند، گسترش می دهد.

The values of literary naturalism at play in one of America’s most visionary novelists

It took six novels and nearly thirty years for Cormac McCarthy to find commercial success with the National Book Award–winning All the Pretty Horses, followed by major prizes, more best sellers, and Hollywood adaptations of his work. Those successes, though, have obscured McCarthy’s commitment to an older form of literary expression: naturalism.

It is hardly a secret that McCarthy’s work tends to darker themes: violence, brutality, the cruel indifference of nature, themes which would not be out of place in the writing of Jack London or Stephen Crane. But literary naturalism is more than the oversimplified Darwinism that many think of. Nature may be red in tooth and claw, and humans are part of nature, but the humanity depicted in naturalist literature is capable of love, selflessness, and spirituality, as well.

In Unguessed Kinships, Steven Frye illuminates all these dimensions of McCarthy’s work. In his novels and plays, McCarthy engages both explicitly and obliquely with the project of manifest destiny, in the western drama Blood Meridian, the Tennessee Valley Authority-era Tennessee novels, and the atomic frontier of Alamogordo in Cities of the Plain. McCarthy’s concerns are deeply religious and philosophical, drawing on ancient Greek philosophy, Gnosticism, and Nietzsche, among other sources. Frye argues for McCarthy not merely as a naturalist writer but as a naturalist in the most expansive sense. Unguessed Kinships includes biographical and historical context in each chapter, widening the appeal of the text to not just naturalists or McCarthy scholars but anyone studying the literature of the South or the West.