Uneasy Genius: The Life And Work Of Pierre Duhem

اکنون صد سال از اواسط تابستان 1882 می گذرد که پیر دوهم، فارغ التحصیل کالج استانیسلاس، امتحانات ورودی خود را در Ecole Normale Superieure با موفقیتی درخشان به پایان رساند و حرفه خود را به عنوان فیزیکدان نظری آغاز کرد. پدرش که فروشنده نساجی بود، امیدوار بود که هیره شغلی را در تجارت، یکی از معدود زمینه های حرفه ای که شاید در آن موفق نمی شد، دنبال کند. نه این که دوهم جوان فاقد حس عملی بود. او به راحتی می توانست به عنوان یک هنرمند نامی برای خود دست و پا کند، اگر مهارت خود را در طراحی پرتره و مناظر به طور حرفه ای توسعه می داد. توانایی او در بیان نکته و آمادگی او برای شرکت در یک مناظره، می توانست او را به عنوان یک وکیل شهرت کند. یک بازیگر بالقوه وقتی دوستان را با میمیک سرگرم می کرد، در چشم بود. این که به عنوان دانشجوی فیزیک وارد کلاس خود شد و در اکول نرمال اول شد، استعداد او را برای علوم زیستی خنثی نکرد. یک زیست شناس کمتر از پاستور سعی کرد دوهم را به عنوان دستیار به دست آورد. تسلط او به زبان های یونانی و لاتین باعث می شد که حرفه ای کلاسیک را برای او تضمین کند. او یک فرانسوی بود، که خیلی هم نمی‌توان آن را دید، که تحسین برحق و تسلط بر زبان مادری‌اش، مانعی برای زبان‌های اصلی مدرن نبود. به عنوان کسی که هنر پیچیده گرافی دیرینه قرون وسطایی را به خود آموخت، به راحتی می‌توانست بر بسیاری از علوم کمکی مورد نیاز یک مورخ بی‌نقص تسلط پیدا کند.

A hundred years have now gone by since in the midsummer of 1882 Pierre Duhem, a graduate of College Stanislas, completed with brilliant success his entrance exams to the Ecole Normale Superieure and embarked on his career as a theoretical physicist. His father, a textile salesman, hoped that Hierre would pursue a career in business, one of the few professional fields where perhaps he would not have succeeded. Not that young Duhem lacked sense for the practical. He could have easily made a name for himself as an artist had he developed professionally his skill to draw portraits and landscapes. His ability to make a point and his readiness to join in a debate, could have earned him fame as a lawyer. A potential actor was in sight when he entertained friends with mimicry. That as a student of physics he entered and stayed first in his class at the Ecole Normale, did not thwart his talents for the life sciences. No less a biologist than Pasteur tried to obtain Duhem for assistant. His command of Greek and Latin would have secured him a career as a classicist. He was a Frenchman, not to be met too often, whose rightful ad­ miration for and mastery of his native tongue, did not prove a barrier to the major modern languages. As one who taught himself the complex art of medieval paleo­ graphy, he could easily have mastered the many auxiliary sciences needed by a consummate historian.