دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Carole Talon-Hugon
سری: Une histoire personnelle et philosophique des arts
ISBN (شابک) : 9782130653325
ناشر: Presses Universitaires de France
سال نشر: 2015
تعداد صفحات: 0
زبان: French
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 447 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Une histoire personnelle et philosophique des arts: Classicisme et Lumières به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تاریخ شخصی و فلسفی هنرها: کلاسیک گرایی و روشنگری نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در قرن بزرگ، توسعه آکادمی های هنری نه تنها به معنای بازسازی جهان هنر و وضعیت بازیگران آن بود، بلکه به معنای توسعه چشمگیر تأمل نظری در مورد هنر بود. هنرمندان در مورد ارزش مربوطه خود، ارتباطات احتمالی خود (دکترین Ut pictura poesis)، اهداف خود (movere، docere، placere)، ابزار خود و مشکلات خاص خود بحث می کنند. قرن هجدهم با اختراع قاطع دسته مدرن هنرهای زیبا مشخص شده است، که در زیرمجموعهای بیسابقه هنرهایی را با هدف زیبایی جمع میکند. علاوه بر این، تحت تأثیر علم جدید و معرفتی که پیشفرض میگیرد، متافیزیک زیبایی پیشینیان با تفکری مدرن و بسیار حساس در مورد زیبایی که آن را از خیر و حقیقت باز میکند، جانشین میشود. اختراع ذائقه به عنوان حس زیبایی پیامد مستقیم است و ابداع امر متعالی - که تمام ماورایی از دست رفته توسط زیبایی را در خود جای می دهد - پیامد غیر مستقیم آن. ایده نابغه نیز در این صورت فلکی جدید جایگاه مهمی دارد. ظاهر هنرهای زیبا با رشتههای ماهوارهای مرتبط است: نقد هنر (دیدرو)، تاریخ هنر (وینکلمان) و زیباییشناسی (بامگارتن).
Au grand siècle, le développement des académies des arts signifie non seulement une reconfiguration des mondes de l’art et du statut de ses acteurs, mais aussi un développement remarquable de la réflexion théorique sur les arts. Les artistes discutent de leur valeur respective, de leurs rapprochements possibles (doctrine de l’Ut pictura poesis), de leurs finalités (movere, docere, placere), de leurs moyens propres et de leurs problèmes spécifiques. Le XVIIIe siècle est marqué par l’invention décisive de la catégorie moderne de beaux-arts, qui rassemble dans un sous-ensemble inédit les arts visant le beau. Par ailleurs, sous l’effet de la nouvelle science et de l’épistémé qu’elle suppose, à la métaphysique du beau des anciens succède une manière moderne et toute sensible de penser la beauté, qui délie celle-ci du bien comme du vrai. L’invention du goût comme sens du beau en est la conséquence directe, et celle du sublime – qui accueille toute la transcendance perdue par la beauté –, sa conséquence indirecte. L’idée de génie possède aussi une place importante dans cette constellation neuve. À l’apparition des beaux-arts est liée celle de disciplines satellites : la critique d’art (Diderot), l’histoire de l’art (Winckelmann), et l’esthétique (Baumgarten).