Understanding Leadership in Complex Systems: A Praxeological Perspective

این اثر پیشنهاد می‌کند که نظریه ذهنی ارزش کارل منگر (STV)، و توضیح بعدی آن توسط لودویگ فون میزس به‌عنوان پراکسولوژی، جایگزین مفیدی برای روش‌های رایج‌تر در مطالعه کنش و پدیده‌های اجتماعی، و به‌طور خاص‌تر، ارائه می‌کند. رهبری در سیستم های اجتماعی پیچیده STV به جای اینکه مبتنی بر فرضیات عقلانیت و قابلیت پیش‌بینی الگوریتمی باشد، بر ذهنیت گذرا شکل گرفته است که توسط دنیای پیچیده‌ای از کمبود اطلاعات، اشتباهات، عدم تعادل، عدم قطعیت و تلاش برای تصحیح خطا شکل گرفته است که ریاضیات و پیش‌بینی دقیق را به چالش می‌کشد. به این ترتیب، این چارچوبی است برای درک سیستم‌های کنش انسانی از نظر درک ذهنی، یادگیری و عدم قطعیت، نه پیش‌بینی‌پذیری کمی. بر این اساس، هدف این کار تبیین STV به عنوان یک نظریه کلی عمل و نشان دادن توانایی آن در توسعه نظریه کیفی کافی و تشریح برخی از موضوعات اصلی است که پیامدهای آن با توجه به رهبری مطرح می‌شود. قدرت روش را می توان در این دید که رویه آن به طور طبیعی برای تسهیل درک گستره وسیعی از فرآیندها منشعب می شود و ممکن است مبنایی برای یک نظریه جهانی رهبری فراهم کند.

This work proposes that Carl Menger’s Subjective Theory of Value (STV), and its subsequent elaboration by Ludwig von Mises as Praxeology, provides a useful alternative to more common methods in the study of action and social phenomena, and more specifically, to leadership in complex social systems. Rather than being based on rationality assumptions and algorithmic predictability, the STV emphasizes transient subjectivity shaped by a complex world of lacking information, mistakes, disequilibrium, uncertainty and attempted error correction that defy mathematization and exact prediction. As such, it is a framework to make sense of human action systems in terms of subjective understanding, learning, and uncertainty, rather than quantitative predictability. Accordingly, the aim of this work is to explain the STV as a general theory of action and to demonstrate its capability in developing adequate qualitative theory and to elaborate on some of the major topics that its implications raise with regard to leadership. The power of the method can be seen in that its procedure naturally branches out to facilitate an understanding of a broad selection of processes and may provide the basis for a universal theory of leadership.