Understanding Ignorance: The Surprising Impact of What We Don’t Know

کاوشی در مورد آنچه می‌توانیم درباره چیزهایی که نمی‌دانیم بدانیم: چرا جهل چیزی بیش از فقدان دانش است.

جهل در حال افزایش است. سیاستمداران به خود می بالند، "من دانشمند نیستم." شهروندان خشمگین به شعار پیشنهادی دولت اعتراض می کنند زیرا این شعار به زبان لاتین است و "اینجا آمریکا است، نه مکزیک یا آمریکای لاتین." فقدان تجربه، نه تخصص، به اعتبار تبدیل می شود. اخبار جعلی و دروغ های مکرر پذیرفته شده است و باور راسخ را شکل می دهد. ناآگاهی در مورد دولت و تاریخ آمریکا آنقدر نگران کننده است که ایده آل یک شهروند آگاه اکنون عجیب به نظر می رسد. تئوری های توطئه و دانش نادرست رشد می کنند. ممکن است این عصر اطلاعات باشد، اما به نظر نمی رسد که ما به خوبی مطلع باشیم. در این کتاب، فیلسوف دنیل دنیکولا، جهل را بررسی می‌کند - فراوانی، استقامت و پیامدهای آن.

دنیکولا قصد دارد جهل را درک کند، که در ابتدا متناقض به نظر می‌رسد. چگونه ممکن است ناشناخته شناخته شود – و همچنان ناشناخته بماند؟ اما او استدلال می کند که جهل چیزی بیش از فقدان یا خلأ است و تعاملات پویا و پیچیده ای با دانش دارد. دنیکولا با اتخاذ یک رویکرد فلسفی گسترده، بسیاری از اشکال جهل را بررسی می کند و از استعاره های جهل به عنوان مکان، مرز، حد و افق استفاده می کند. او با جهل عمدی رفتار می کند و فرهنگی را توصیف می کند که در آن جهل به یک موضع ایدئولوژیک تبدیل می شود. او اخلاق جاهلیت از جمله حق ندانستن را مورد بحث قرار می دهد، فضایل مفروض جهل را در نظر می گیرد و نتیجه می گیرد که موقعیت هایی وجود دارد که در آن جاهلیت از نظر اخلاقی خوب است.

جهل نه محض است و نه ساده. هم اتهام است و هم دفاع (\"تو نادانی!\" \"بله ولی نمی دانستم!\"). اثرات عملی آن از بی اهمیت تا مهم است. این یک آفت است، اما، دنیکولا جسورانه استدلال می کند، ممکن است یک پناهگاه، یک ارزش، و حتی همراهی برای فضیلت باشد.

An exploration of what we can know about what we don't know: why ignorance is more than simply a lack of knowledge.

Ignorance is trending. Politicians boast, "I'm not a scientist." Angry citizens object to a proposed state motto because it is in Latin, and "This is America, not Mexico or Latin America." Lack of experience, not expertise, becomes a credential. Fake news and repeated falsehoods are accepted and shape firm belief. Ignorance about American government and history is so alarming that the ideal of an informed citizenry now seems quaint. Conspiracy theories and false knowledge thrive. This may be the Information Age, but we do not seem to be well informed. In this book, philosopher Daniel DeNicola explores ignorance―its abundance, its endurance, and its consequences.

DeNicola aims to understand ignorance, which seems at first paradoxical. How can the unknown become known―and still be unknown? But he argues that ignorance is more than a lack or a void, and that it has dynamic and complex interactions with knowledge. Taking a broadly philosophical approach, DeNicola examines many forms of ignorance, using the metaphors of ignorance as place, boundary, limit, and horizon. He treats willful ignorance and describes the culture in which ignorance becomes an ideological stance. He discusses the ethics of ignorance, including the right not to know, considers the supposed virtues of ignorance, and concludes that there are situations in which ignorance is morally good.

Ignorance is neither pure nor simple. It is both an accusation and a defense ("You are ignorant!" "Yes, but I didn't know!"). Its practical effects range from the inconsequential to the momentous. It is a scourge, but, DeNicola argues daringly, it may also be a refuge, a value, even an accompaniment to virtue.