دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: [1 ed.]
نویسندگان: Blake Atwood
سری: Infrastructures
ISBN (شابک) : 0262542846, 9780262366083
ناشر: The MIT Press
سال نشر: 2021
تعداد صفحات: 265
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 6 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Underground: The Secret Life Of Videocassettes In Iran به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب زیرزمینی: زندگی مخفی فیلم کاست در ایران نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
چگونه ایرانیان زیرساخت توزیع ویدئویی پر جنب و جوش و غیررسمی را ایجاد کردند زمانی که دولت آنها تمام فناوری های ویدئویی خانگی را در سال 1983 ممنوع کرد. در سال 1983، دولت ایران استفاده شخصی از فناوری ویدئوی خانگی را ممنوع کرد. در Underground، بلیک اتوود بازگو می کند که چگونه در واکنش به این ممنوعیت، علاقه مندان به فناوری، سینمافیل ها، کارآفرینان و شهروندان عادی، یک سیستم زیرزمینی غیرقانونی اما پیچیده را برای توزیع ویدئو ایجاد کردند. اتوود از منابع آرشیوی از جمله نشریات تجاری، روزنامه ها، خاطرات، فیلم ها و قوانین استفاده می کند، اما در قلب کتاب مجموعه ای از مصاحبه های تاریخ شفاهی قرار دارد که با شرکت کنندگان در زیرزمینی انجام شده است. او استدلال میکند که کاستهای ویدئویی به نهادینهسازی زیرزمینی گستردهتر در جمهوری اسلامی کمک کردند. همانطور که اتوود نشان می دهد، کاست ویدئویی زیرزمینی اطلاعات زیادی را در مورد چگونگی ایجاد فرهنگ های پر جنب و جوش مردم در زیر نهادهای سرکوبگر نشان می دهد. فقط این نبود که ایرانیان به فیلمهای ممنوعه دسترسی پیدا کردند، بلکه مسیرهایی را ایجاد کردند، دانش فنی به دست آوردند، قانون را زیر پا گذاشتند و با عبور و داد و ستد کاستهای ویدیویی پلاستیکی، آیینهایی را ایجاد کردند. به عنوان اشیاء مادی، نوارهای ویدئویی ابزاری برای مذاکره در مورد قدرت دولت و عاملیت شهروندان آن بودند. تا زمانی که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این ممنوعیت را در سال 1994 لغو کرد، میلیونها نوار ویدئو به طور موثر و گسترده در سراسر کشور در حال پخش بود. وجود یک ویدیوی زیرزمینی نشان دهنده شکست سیاست دولتی در تنظیم رسانه ها بود. در زیرساختهای غیررسمی - حتی در خود کاستها - پیروزی مردم عادی بر دولت بود.