Unconventional Approaches to Fusion

مدرسه بین‌المللی فناوری راکتور فیوژن اریس در سال 1981 دوره خود را در مورد «رویکردهای غیر متعارف به همجوشی» در ترکیب با جلسه کمیته فنی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در مورد «تحلیل انتقادی مفاهیم همجوشی جایگزین» برگزار کرد. این دو رویداد در نیمه دوم مارس و تنها با همپوشانی چند روزه اتفاق افتاد. جلسات حاضر شامل مقالات هفته اول است. موارد ارائه شده در هفته دوم در همجوشی هسته ای خلاصه خواهند شد. درست از ابتدای دوره، و به ویژه در سخنرانی آغازین R. Carruthers، واضح بود که یک رویکرد غیر متعارف تا آنجا که مفهوم آن جنبه های سودمندی را در رابطه با کامک ارائه می دهد، محرک تلقی می شود. در واقع توکامک به عنوان یک «چارچوب مرجع ناقص» (K. H. Schmitter) شناخته شد، به این معنا که گرچه سزاوار است به عنوان یک چارچوب مرجع برای دستگاه های دیگر در نظر گرفته شود، زیرا در نمایش علمی پیشرفته ترین است. همجوشی حرارتی کنترل شده، به عنوان یک راکتور همجوشی، با این حال، به نظر نمی رسد توکامک از نظر اقتصادی و یا عملیاتی کاملاً رضایت بخش باشد، در مقایسه با آن «غول فریبنده»، راکتور شکافت اثبات شده (کمتر فریبنده برای عمومی). مقایسه یک راکتور توکامک با یک PWR را می توان بر اساس ملاحظاتی از چنان ماهیت اولیه ای استوار کرد که تقریباً خودکار می شود که بپرسیم تا چه اندازه رویکردهای غیر متعارف مختلف برای همجوشی از اشکالات توکامک مستثنی هستند.

The Erice International School of Fusion Reactor Techno­ logy held its 1981 course on « Unconventional Approaches to Fusion » in combination with the IAEA Technical Committee meeting on « Critical Analysis of Alternative Fusion Concepts ». The two events took place in the second half of March with an overlap of a few days only. The present proceedings include the first week's papers; those presented during the second week will be summarised in Nuclear Fusion. Right from the beginning of the course, and in particular In R. Carruthers' opening talk, it was clear that an uncon­ ventional approach was considered stimulating insofar as its con­ ception presented advantageous aspects with respect to the To­ kamak. Indeed the Tokamak was recognized as an « imper­ fect frame of reference» (K. H. Schmitter) in the sense that, al­ though it deserves to be considered as a frame of reference for the other devices because it is the most advanced in the scientific demonstration of controlled thermonuclear fusion, as a fusion reactor, however, the Tokamak does not seem to be completely satisfactory either from an economic or from an operational point of view, if compared with that « enticing ogre », the proven fission reactor (less enticing to the public). Comparison of a Tokamak reactor with a PWR can be founded on considerations of such a basic nature that it becomes almost automatic to ask how far the various unconventional ap­ proaches to fusion are exempt from the Tokamak's drawbacks.