Uncommon readers : Denis Donoghue, Frank Kermode, George Steiner and the Tradition of the Common Reader

کریستوفر نایت از نظر وسعت و دانش چشمگیر، خوانندگان غیرمعمول بر سه منتقد تمرکز دارد که صداهایشان - آمیختن فصاحت و تندی - به عنوان یکی از برجسته ترین منتقدان مستقل که در نیم قرن گذشته کار کرده اند، برجسته است. منتقدان دنیس دونوگو، فرانک کرمود و جورج اشتاینر هستند، و استقلال آنها - یک ویژگی بارز در زمان انتقادات شرکتی - منعکس کننده پیشینه هر دوی آنها است (تربیت کاتولیک دونگو در ایرلند شمالی تحت حکومت پروتستان؛ آغاز کار مانکس کرمود؛ و اشتاینر). تربیت یهودی در اروپای پیش از هولوکاست) و خلق و خوی آنها. هرکدام نماینده یک حزب از یک نفر هستند، واقعیتی که از یک سو آنها را مورد اخراج گاه به گاه اجباری قرار داده است و از سوی دیگر به نفوذ و طول عمر قابل توجه آنها کمک کرده است.

از دهه 1950. اشتاینر، دونوگهو، و کرمود هر کدام نمایه ای بسیار عمومی داشته اند و به طور منظم در انتشارات تأثیرگذاری مانند Encounter، New Yorker، New York Review of Books< همکاری می کنند. /I>، مکمل ادبی تایمز، و بررسی کتابهای لندن. این جنبه از کار آنها در خوانندگان غیر معمول مورد توجه ویژه قرار می گیرد، زیرا نشان دهنده علاقه مجدد به نقش منتقد عمومی است، به ویژه در رابطه با ژانر مقاله نقد ادبی، و نشان دهنده یک پایداری است. گفتگو با یک جامعه تحصیل کرده - یعنی خواننده معمولی.

نایت استدلال برای مقاله مروری را به عنوان یک ژانر جدی و همچنان قابل اجرا مطرح می کند و او سه منتقد را در پرتو این فرض مورد بررسی قرار می دهد. او علایق مجزای منتقدان را تشریح می‌کند - همذات پنداری کرمود با بحث‌های شرعی، اشتاینر با سیاست‌های فرهنگی، و دونوهو با ادعاهای مداوم تخیل - در حالی که روش‌هایی را که آثارشان اغلب منعکس‌کننده علایق الهیاتی است، آشکار می‌کند. در نهایت، او تلاش می‌کند تا برخی از تعارض‌هایی را که بین این منتقدان و دیگر نظریه‌پردازان ادبی (به‌ویژه پساساختارگرایان) به وجود آمده است، مورد قضاوت قرار دهد و این سؤال را مورد بحث قرار دهد که آیا هنوز هم ممکن است منتقدان مستقل کار کنند. اصیل و مشورتی، خوانندگان غیر معمول دفاع تازه ای از سنت خواننده معمولی ارائه می دهد.

Impressive in scope and erudition, Christopher Knight's Uncommon Readers focuses on three critics whose voices - mixing eloquence with pugnacity - stand out as among the most notable independent critics working during the last half-century. The critics are Denis Donoghue, Frank Kermode, and George Steiner, and their independence - a striking characteristic in a time of corporate criticism - is reflective of both their backgrounds (Donoghue's Catholic upbringing in Protestant-ruled Northern Ireland; Kermode's Manx beginnings; and Steiner's Jewish upbringing in pre-Holocaust Europe) and their temperaments. Each represents a party of one, a fact that has, on the one hand, made them the object of the occasional vituperative dismissal and, on the other, contributed to their influence and remarkable longevity.

Since the 1950s, Steiner, Donoghue, and Kermode have each maintained a highly public profile, regularly contributing to such influential publications as Encounter, New Yorker, New York Review of Books, Times Literary Supplement, and the London Review of Books. This aspect of their work receives particular attention in Uncommon Readers, for it illustrates a renewed interest in the role of the public critic, especially in relation to the genre of the literary-review essay, and signals a sustained conversation with an educated public - namely the common reader.

Knight makes the argument for the review essay as a serious and still viable genre, and he examines the three critics in light of this assumption. He expounds upon the critics' separate interests - Kermode's identification with discussions of canonicity, Steiner's with cultural politics, and Donoghue's with the persistent claims of the imagination - while also revealing the ways in which their work often reflects theological interests. Lastly, he attempts to adjudicate some of the conflicts that have arisen between these critics and other literary theorists (especially the post-structuralists), and to discuss the question of whether it is still possible for critics to work independently. Original and deliberative, Uncommon Readers presents a renewed defense of the tradition of the common reader.