دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: نویسندگان: Emil M. Cioran, Antonio Di Gennaro (editor) سری: Mille e una storia 5 ISBN (شابک) : 8865427507, 9788865427507 ناشر: La Scuola di Pitagora سال نشر: 2020 تعداد صفحات: 480 [481] زبان: Italian فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 2 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Ultimatum all'esistenza. Conversazioni e interviste (1949-1994) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب اولتیماتوم به وجود. گفتگوها و مصاحبه ها (1949-1994) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
سیوران در یکی از مصاحبههای ارزشمندی که در این مجلد گردآوری شده است، که اکثراً به زبان ایتالیایی منتشر نشده است، میگوید: «برای من نوشتن یک اولتیماتوم برای هستی است. ارزشمند است، زیرا با پرداختن به سؤالات غیرعادی یا بد در جاهای دیگر، روشنگری بیشتری بر متفکری میافکند که در آن تفاوتی بین کار و زندگی وجود ندارد. خود او چندین بار تکرار کرده است که هرگز چیزی را اختراع نکرده است، بلکه فقط «منشی» احساسات خود بوده و کتابهایش را به دلایل «درمانکننده» نوشته است تا از عدم تحمل رادیکال خود و جهان فرار کند. کیوران پس از اینکه در طول زندگی خود نوشت که دو سال قبل از مرگش خود را به آبهای رود سن پرتاب نکند یا گلولهای به سرش نزند، تکرار میکند: «پس از اعتراف به غم، غمگین نیست». و در یک پارادوکس شاد، هر خواننده ای می تواند بگوید: پس از خواندن سیوران غمگین نیست.
«Per me scrivere è un ultimatum all'esistenza», afferma Cioran in una delle preziose interviste raccolte nel presente volume, la maggior parte inedite in italiano. Preziose perché, affrontando questioni inusuali o scarsamente trattate altrove, irradiano altra luce su un pensatore nel quale non c'è differenza tra l'opera e la vita. Egli stesso ha ripetuto più volte di non aver mai inventato nulla, ma di essere stato soltanto il "segretario" delle proprie sensazioni e di aver composto i suoi libri per ragioni "terapeutiche", per sfuggire ad un'insofferenza radicale di sé e del mondo. Dopo aver scritto, lungo una vita, per non gettarsi nelle acque della Senna o cacciarsi una pallottola in testa, due anni prima di morire, Cioran ribadisce: «non si è tristi dopo una confessione di tristezza». E, per un felice paradosso, ogni lettore potrà dire: non si è tristi dopo aver letto Cioran.