Types of Social Structure in Eastern Indonesia

توسط G. W. LOCHER چند سال پیش، در بحثی درباره مفهوم مدرن ساختار، لوی استروس ادعا کرد که استفاده فوق‌العاده گسترده از اصطلاح "ساختار" از سال 1930 نشان دهنده کشف مجدد مفهوم و اصطلاح است. ادامه استفاده قبلی این ادعا ممکن است به طور کلی درست باشد، اما در مورد سرزمین های N اتری، حداقل nOlI صدق نمی کند: تا آنجا که به مفهوم ساختار مربوط می شود. انتقال این مفهوم در آن کشور در واقع به راحتی قابل ردیابی است. در سال 1917 با انتشار مطالعه ای توسط ون اوسنبروگن در مورد مفهوم جاوه ای مونتجا-پات آغاز شد، مقاله ای که تا حد زیادی تحت تأثیر تک نگاری معروف دورکیم و ماوس بود، "De quelques formes primitives de classification". "، که در آغاز قرن منتشر شده بود. یک رویکرد ساختاری حتی واضح‌تر را می‌توان در تز گسترده لیدن 3 W. H. Rassers، De Pandji-Roman یافت. این پایان نامه خود با تأکید خاصی به مقاله ون اوسنبروگن و تک نگاری دورکیم و ماوس و همچنین به انتشارات مختلف دیگر آنها اشاره دارد. مطالعات بعدی راسرز نیز به گونه‌ای بود که وقتی مجموعه‌ای از آنها به انگلیسی در سال 1959 با عنوان پانجی، قهرمان فرهنگ، 4 منتشر شد، به‌خوبی تحت عنوان «مطالعه ساختاری دین در جاوا» قرار گرفت. ".

BY G. W. LOCHER Some years ago, in a discussion of the modern concept of structure, Levi-Strauss contended that the extraordinarily widespread employment of the term "structure" since 1930 reflected a rediscovery of the concept and the term rather than the continuation of a prior usage. This assertion may be correct in general, but it does not apply to the N ether­ lands, at least nOlI: so far as the concept of structure is concerned. The transmission of the concept in that country can in fact be quite easily traced. It began in 1917 with the publication by van Ossenbruggen of a study of the Javanese notion of montja-pat,l a paper which was in­ fluenced to a high degree by the famous monograph by Durkheim and Mauss, "De quelques formes primitives de classification", which had been published at the beginning of the century. 2 An even clearer structural approach is to be found in the extensive Leiden thesis of 3 W. H. Rassers, De Pandji-Roman. This dissertation itself refers with particular emphasis to van Ossenbruggen's paper and to the monograph by Durkheim and Mauss, as well as to various other publications by them. The ,studies later made by Rassers were also of such a kind that when a collection of them was published in English in 1959, under the title Panji, The Culture Hero, 4 they were aptly subtitled "A Structural Study of Religion in Java".