Twilight of Idols and Anti-Christ

گرگ و میش بت‌ها، حمله‌ای به تمام ایده‌های رایج زمان خود، توری برق آسا از کل فلسفه او ارائه می‌دهد. همچنین راه را برای «ضد مسیح»، حمله نهایی به مسیحیت نهادی، آماده می کند. هر دو اثر نشان می‌دهند که نیچه به خودفریبی حمله می‌کند و از اینکه چقدر اخلاق بر پایه انتقام‌جویی و رنجش استوار است، شگفت زده شده است. هر دو درکی عمیق از بدخویی انسانی را آشکار می‌کنند که هنوز نمی‌تواند خوش‌بینی زیربنایی نیچه، مؤید برتر در میان فیلسوفان بزرگ را از بین ببرد.

Twilight of the Idols', an attack on all the prevalent ideas of his time, offers a lightning tour of his whole philosophy. It also prepares the way for 'The Anti-Christ', a final assault on institutional Christianity. Both works show Nietzsche lashing out at self-deception, astounded at how often morality is based on vengefulness and resentment. Both reveal a profound understanding of human mean-spiritedness which still cannot destroy the underlying optimism of Nietzsche, the supreme affirmer among the great philosophers.