Truth and Revolution in Marx's Critique of Society: Studies on a Fundamental Problematique

این کتاب به جنبه‌ای از نقد مارکس از جامعه می‌پردازد که معمولاً بیشتر مورد بررسی قرار نمی‌گیرد، زیرا به‌عنوان یک امر بدیهی در نظر گرفته می‌شود: ادعای علمی درست بودن آن. اما چه مفهومی از حقیقت زیربنای شیوه استدلال اوست که تلاش می‌کند شرایط اجتماعی و سیاسی را بر حسب امکان تحول عملی آنها درک کند؟ نویسندگان در سه مطالعه که به طور خاص بر توسعه نقد علمی مارکس از جامعه سرمایه داری، نظرات روزنامه نگارانه او در مورد سیاست اروپا، و تأملات او در مورد سازماندهی سوبژکتیویته انقلابی متمرکز شده اند، رابطه ای درونی بین ادعای اثبات شده علمی به حقیقت و انقلابی بودن را نشان می دهند. دیدگاه در نوشته های مارکس آنها استدلال می کنند که مارکس جهان را «آنگونه که هست» درک نمی کند، بلکه آن را به عنوان یک حالت وارونه تصور می کند که نمی تواند همان چیزی که هست باقی بماند، اما ابزاری را ایجاد می کند که در نهایت می توان بر آن غلبه کرد. این چیزی نیست که بتوان آن را ساده انگاشت: چنین مفهومی پیامدهای نظری، سیاسی و حتی خشونت آمیزی دارد - پیامدهایی که با این وجود نه از یک خطای ذهنی ناشی می شوند و نه از آلودگی یک علم «محض» در غیر این صورت. با تحلیل مفهوم حقیقت مارکس، نویسندگان همچنین تلاش می‌کنند تا بر یک مسئله محوری از هر نقد مدرنی از جامعه که ادعای مستدل درستی بودن را مطرح می‌کند، روشن کنند.

This book deals with a central aspect of Marx’s critique of society that is usually not examined further since it is taken as a matter of course: its scientific claim of being true. But what concept of truth underlies his way of reasoning which attempts to comprehend the social and political circumstances in terms of the possibility of their practical upheaval? In three studies focusing specifically on the development of Marx’s scientific critique of capitalist society, his journalistic commentaries on European politics, and his reflections on the organisation of revolutionary subjectivity, the authors carve out the immanent relation between the scientifically substantiated claim to truth and the revolutionary perspective in Marxʼs writings. They argue that Marx does not grasp the world ‘as it is’ but conceives it as an inverted state which cannot remain what it is but generates the means by which it can eventually be overcome. This is not something to be taken lightly: Such a concept has theoretical, political and even violent consequences―consequences that nevertheless derive neither from a subjective error nor a contamination of an otherwise ‘pure’ science. By analyzing Marx’s concept of truth the authors also attempt to shed light on a pivotal problematique of any modern critique of society that raises a reasoned claim of being true.